بررسی عوامل تعارض خط مشی گذاری حوزه محیط زیست و صنعت در ایران

تقابل محیط زیست و صنعت همواره به دلیل تعارض های ماهوی که با یکدیگر دارند، به ویژه در اواخر قرن بیستم، توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود معطوف کرده است. مغایرت بین این دو حوزه از آنجایی معنی دار می شود که از یک سو دولت ها همواره به دنبال توسعه از طریق رشد صنعت بوده و از سوی دیگر کنشگران و متفکرین زیست محیطی و اجتماعی، محیط زیست را به عنوان عنصری ارزشمند و متضمن توسعه ی پایدار برشمرده اند. در این پژوهش تلاش شده است علل تعارض خط مشی در این دو حوزه در ایران بررسی شود. بدین منظور، علل تعارض خط مشی با استفاده از نظر خبرگان شناسایی و سپس با استفاده از تکنیک های کمی رتبه بندی شد. مهمترین عوامل ایجاد کننده تعارض در خط مشی گذاری زیست محیطی عبارت اند از: تقدم عقلانیت سیاسی بر دیگر عقلانیت ها، اتخاذ سیاست روزمرگی و کوتاه مدت توسط دولت، تعارض میان خط مشی گذاران و ذی نفعان صنعت و محیط زیست ، نگاه سخت(سخت افزاری و مهندسی) به توسعه و نگاه هزینه ای به محیط زیست.