رابطه ی بین احساس تنهایی و نگرش به عشق با ملاک های همسرگزینی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران سال 1393

پژوهش تبیین رابطه ی احساس تنهایی و نگرش به عشق با ملاک های همسرگزینی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران، بود.
جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد گچساران در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد در سال تحصیلی 93-92 بود که تعداد 155 نفر از آن ها به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب گردیدند. در این پژوهش این ابزارها استفاده شد: پرسش نامه ی احساس تنهایی، پرسش نامه ی نگرش به عشق و پرسش نامه ی  ملاک های همسرگزینی. به منظور تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از دو بخش آمار توصیفی(فراوانی، درصد فراوانی مربوط به متغیرهای جمعیت شناختی(جنسیت و. ..) و همچنین میانگین، انحراف معیار مربوط به متغیرهای پژوهش) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون برای تعیین رابطه ی متغیرها و رگرسیون همزمان برای پیش بینی متغیرها) استفاده شد، و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS تحلیل گردید.
بیانگر این مطلب بود که: بین احساس تنهایی با ملاک های همسرگزینی رابطه ی معناداری وجود ندارد. از میان مولفه های نگرش به عشق، بین مولفه های اروس، پراگما و مانیا با ملاک های محتوایی و فرآیندی انتخاب همسر  رابطه ی مثبت و معناداری وجود دارد. از میان مولفه های نگرش به عشق، دو حالت عشق اروس و پراگما، قوی ترین پیش بینی کننده های ملاک های محتوایی همسرگزینی هستند. مولفه های اروس، پراگما و آگاپه قوی ترین پیش بینی کننده های ملاک های فرآیندی همسرگزینی هستند.