علل مرگ های مادری در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان با رویکرد ICD-MM در سال های 97-1390

استفاده سازمان جهانی بهداشت از دهمین ویرایش کتاب طبقه بندی بین المللی بیماری ها برای مرگ های در طول بارداری، زایمان و دوران نفاسی (ICD-MM) منجر به درک صحیح تری از مرگ های مادری می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین علل مرگ مادران باردار در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان با استفاده از ICD-MM انجام شد.

روش کار:

 در این مطالعه مقطعی که در سال 1398 انجام شد، 107 پرونده مربوط به مادران باردار متوفی در فاصله سال های 97-1390 در زاهدان مورد بررسی قرار گرفتند. کدگذاری علل مرگ با استفاده از کتاب های ICD-MM همراه با سه جلد از ویرایش دهم کتاب های طبقه بندی بین المللی بیماری ها و مشکلات بهداشتی مرتبط (ICD-10) انجام شد. داده های مورد نظر در فرم گردآوری داده ها ثبت و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 15) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: 

در طی 8 سال مورد مطالعه، 107 مورد مرگ مادری رخ داد. نسبت مرگ مادری در جامعه پژوهش 254 در صد هزار تولد زنده و میانگین سنی زنان باردار فوت شده 3/7±7/31 سال بود. علل مستقیم (8/73%)، علل غیرمستقیم (6/20%)، علل نامشخص (8/2%) و تصادفی (8/2%) از علل منجر به مرگ های مادری بودند. از 9 گروه ذکر شده در ICD-MM، گروه های سایر عوارض مامایی (4/22%)، خونریزی مامایی (6/20%) و عوارض غیرمامایی (6/20%)، بیشترین سهم را در مرگ های مادری داشتند.

نتیجه گیری: 

اختلالات انعقادی پس از زایمان، سپسیس و سایر بیماری های خونی و اندام های خون ساز و سایر اختلالات خاص دستگاه ایمنی به ترتیب سه علت اصلی منجر به مرگ های مادری در این مطالعه بودند. بنابراین، پیش بینی خونریزی و آمادگی برای مقابله با آن مانند دسترسی سریع به خون و فرآورده های آن، غربالگری مادران بارداری که دارای بیماری های خونی هستند و ارایه آموزش و مراقبت تخصصی به آنها و همچنین توجه بیشتر به مراقبت های پس از زایمان تا حداقل 42 روز پس از زایمان به خصوص در مواردی که دارای خونریزی و عفونت پس از زایمان هستند، می توانند در پیشگیری بیشتر مرگ های مادری موثر واقع شوند.