فراتحلیل تاثیر سرمایه اجتماعی بر گرایش به جرم

سرمایه اجتماعی به مثابه بازدارندگی اجتماعی و حفاظت کننده اجتماع از آسیب ها، مسایل و نابهنجاری های اجتماعی است. میزان حضور در اجتماع، اعتماد نهادی و اجتماعی، مشارکت در مناسک جمعی، تعلق اجتماعی قوی و پیوندهای عاطفی بین اعضای یک اجتماع، از شیوع جرم و بزه ممانعت می کند و با ایجاد یک مکانیسم نظارت غیررسمی، خودجوش و هنجاربخش، افراد را از انجام رفتارهای غیرعرفی، غیراخلاقی و ضدهنجار بازمی دارد. هدف اصلی پژوهش، مطالعه تاثیر سرمایه اجتماعی بر گرایش به جرم است.

پژوهش حاضر از نوع فراتحلیل(کمی) است که جامعه آماری آن شامل کلیه پژوهش های سال های 1384 تا 1397 (25 سند پژوهشی) با موضوع رابطه سرمایه اجتماعی و گرایش به جرم است که 17 سند پژوهشی متناسب با ملاک های فراتحلیل کمی با روش نمونه گیری تعمدی- قضاوتی به عنوان نمونه انتخاب شدند.

یافته ها: 

یافته های پژوهش نشان می دهد که بین متغیرهای مشارکت اجتماعی (284/0)، کنترل اجتماعی (288/0)، اعتماد اجتماعی (315/0)، انسجام اجتماعی (505/0)، عملکرد پلیس (436/0)، تعلقات مذهبی (238/0)، آگاهی اجتماعی (378/0)، حمایت اجتماعی (478/0)، پیوند اجتماعی (364/0) و تعلق اجتماعی (203/0) با گرایش به جرم رابطه معناداری وجود دارد.

نتیجه گیری:

 در مجموع، سرمایه اجتماعی توانسته است 8/33 درصد از تغییرات گرایش به جرم را تبیین و پیش بینی کند. بر این اساس، با ارتقای سرمایه اجتماعی در سطح کلان (نهادی-دولت و مردم)، میانه (گروه قومی، همسایگی و استانی) و خرد (خانواده، افراد و گروه های کوچک) می توان بسترهای تمایل افراد به کنش مجرمانه را کاهش داد.