مدیریت شهری و بازتاب آن در مشارکت شهروندان (مطالعه موردی: شهر همدان)

عدم رغبت شهروندان برای مشارکت در فع الیتهای عمران شهری که تا حد زیادی ریشه در شیوه نظام اداری متمرکزدارد، از عواملی است که توانایی مسوولان را در تامین نیازهای ساکنان شهری با مشکل مواجه میسازد. بنابراین توجهمدیریت شهری به مشارکت شهروندان در اداره امور شهربه عنوان ابزاری که به وسیله آن می توان به توسعه پایدارفرهنگی، اجتماعی و اقتصادی رسید،قابل توجه است. شهر همدان نیز با سابقه تاریخی کهن با این مشکل مواجه است .بنابراین در پژوهش حاضر شناخت میزان تمایل شهروندان همدانی به مشارکت در اداره امور شهر به عنوان دیدگاهیجدید در مدیریت شهری مورد توجه قرار گرفته است. در این راستا با این فرض که مدیریت شهری همدان تنها بامشارکت بیشتر شهروندان ،شناخت موانع موجود در مشارکت وارایه آموزش به آنان می تواند موفق باشد؛به عملکردمدیریت شهری و ضع مشارکت شهروندان پرداخته است.پژوهش حاضرتوصیفی- تحلیلی، کاربردی و مبتنی برزمینهیابیمیباشد. در این روش ازاطلاعات اسنادی وروش میدانی (تهیه پرسشنامه) استفاده شده است.جامعه مورد مطالعه شهرهمدان است وحجم نمونه با توجه به محاسبات انجام شده از روش کوکران 369 نفرمی باشد. در ورود اطلاعات و داده- ها و تجزیه _ تحلیل آنها از نرم افزار SPSS استفاده شده است.جهت آزمون فرضیه هاو یافته های پژوهش نیز ازآزمون  فریدمن استفاده شده و کلیه فرضیه های پژوهش موردآزمون قرار گرفته و تایید شده است . نتیجه این که شهروندانهمدانی در مشارکت با شوراها، شهرداری، اداره امور شهری، سایر فعالیتهای اجتماعی- فرهنگی و...تمایل چندانینشان نداده اند. شاید بتوان چنین گفت که این عدم تمایل به دلیل رشد نیافتگی گروه های اجتماعی و نهادهای مدنی ونبود فرصتهای لازم برای مشارکت شهروندان به سبب ضعف مدیریت شهری باشد که ب ا افزایش اعتماد اجتماعی،روحیه همکاری و تقویت هویت جمعی فراگیر میتوان به افزایش مشارکت داوطلبانه شهروندان امیدوار بود.. در غیر اینصورت و در صورت کم توجهی خود شهروندان به بحث مشارکت گروهی و نرسیدن به این جمله که شهر ما خانهماست، زمینه های استمرار رفتار مشارکت جویانه پدید نخواهد آمد.