خشکاندن انجمادی اسپرم؛ اثر بر پارامترها

امروزه انجماد اسپرم به منظور حفظ آن در کلینیک های درمان ناباروری امری رایج است. یکی از روش های جایگزین در حفظ اسپرم، خشکاندن انجمادی است. این فرایند شامل سه مرحله است. مرحله اول، انجماد است که طی آن حلال از حل شونده جدا می شود و آب بلور های یخ را شکل می دهد. مرحله دوم خشک شدن اولیه است، که در این مرحله فشار کاهش می یابد و گرما برای آغاز تصعید بلور های یخ به کار می رود. در طول مرحله سوم که خشک شدن ثانویه است، جذب نهایی آب باقیمانده صورت می گیرد. برای استفاده مجدد از اسپرم، باید آبدهی انجام گردد. خشکاندن انجمادی مزایای زیادی دارد از جمله این که نیاز به نیتروژن مایع برای نگهداری طولانی مدت را مرتفع می نماید و این قابلیت را فراهم می آورد که نمونه خشک شده در دمای C4 یا دمای اتاق نگهداری شود. در حفظ اسپرم به روش خشکاندن انجمادی، فقدان کلی حرکت در نمونه های آبدهی شده دیده می شود. زنده مانی اسپرم به دنبال این روش می تواند حفظ شود. یکی از ناهنجاری هایی که به دنبال خشکاندن انجمادی در اسپرم رخ می دهد، ناهنجاری مورفولوژیک است به خصوص در ناحیه دم که دم های خمیده بیشترین نسبت این ناهنجاری ها را به خود اختصاص می دهند. آکروزوم بخشی از اسپرم است که در همه محیط های کشت بسیار تحت تاثیر خشکاندن انجمادی است که البته می تواند با این روش حفظ شود. برخی مطالعات حیوانی آسیب به DNA اسپرم به دنبال خشکاندن انجمادی را نشان می دهند اما مطالعاتی هم حفظ یکپارچگی DNA را نشان داده اند. استفاده از تری هالوز در خشکاندن انجمادی می تواند منجر به حفظ میکروتوبول ها گردد. در این مقاله مروری به مطالعات انجام شده در زمینه خشکاندن انجمادی اسپرم و اثرات آن بر پارامترهای اسپرم پرداخته می شود.