تولید خاکپوشهای آلی و معدنی نوترکیب و ارزیابی تاثیرات آن ها بر ویژگیهای رطوبتی خاکهای فرسایشپذیر
کاهش رطوبت خاک یکی از مهمترین عوامل وقوع فرسایش بادی و پدیدهی گرد و غبار است. استفاده از خاکپوشها راهکاری مناسب برای حفظ و افزایش ظرفیت نگهداشت رطوبت در خاک است. این پژوهش با هدف ارزیابی اثرات خاکپوشهای سنتزی آلی و معدنی نوترکیب بر ظرفیت نگهداشت رطوبت در مکشهای 330، 1000، 3000، 5000 و 15000 سانتیمتر در خاکهای حساس به فرسایش با بافت سیلت لوم پایهریزی شد. در این پژوهش تاثیرات 3 نوع خاکپوش نوترکیب مشتمل بر خاکپوش آلی (O) ترکیب زغال زیستی باگاس نیشکر، صمغ عربی و ژلاتین در سه سطح، خاکپوش آلی- معدنی (M) MNF در سه سطح 1، 3 و 5 درصد و خاکپوش هیدروژل تقویت شده با نانوسیلیس (H) در سه سطح 1، 3 و 5 درصد به صورت مخلوط با خاک در پلاتهایی با ابعاد 5×30×50 سانتیمتر در رطوبت 75 درصد ظرفیت زراعی در دو دورهی انکوباسیون 2 و 4 ماهه بر روی ویژگیهای رطوبتی خاک ارزیابی شد. آزمایش به صورت فاکتوریل، در قالب طرح کامل تصادفی و 3 تکرار اجرا گردید. با افزایش سطوح کاربردی تمامی تیمارها در دو دورهی زمانی دو و چهار ماهه، میزان نگهداشت رطوبت خاک در مکشهای مذکور به صورت معنیداری افزایش (p <0.01) یافت. همچنین افزودن تیمارها به خاک موجب افزایش معنیدار کربن آلی و ایجاد پیوندهای آلی-معدنی منجر به پایداری خاکدانهها شد. بیش ترین مقدار کربن آلی خاک و پایداری خاکدانه به تیمار خاکپوش آلی که ترکیبی از زغال زیستی، صمغ عربی و ژلاتین است تعلق دارد. در سطوح بالای خاکپوشهای هیدروژل تقویت شده با نانوسیلیس و MNF نیز برای دورهی زمانی دو ماهه افزایش پایداری خاکدانهای مشاهده شد. همچنین نتایج تجزیهی حرارتی خاکپوشهای سنتزی، مقاومت حرارتی بالای آنها را تایید مینماید. بالا بودن مقاومت حرارتی از جمله آیتمهای مثبت خاکپوشهای تولید شده است زیرا نشان میدهد که در صورت کاربرد در عرصهی فرسایشی، از ماندگاری بالایی برخوردار هستند. در مجموع افزودن خاکپوشهای سنتزی آلی و معدنی راهکاری موثر در راستای تحقق اهداف مدیریت پایدار منابع خاک است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.