رویت در میقات و معراج در مقایسه المیزان و مفاتیح الغیب

این پژوهش درصدد مقایسه دیدگاه تفسیرالمیزان و مفاتیح الغیب در موضوع «رویت» است. رویت، دیدن خداوند با چشم ظاهر یا مشاهده قلبی است. المیزان رویت در دنیا با چشم ظاهر را نپذیرفته، و امکان رویت قلبی در آخرت، برای مومان را منتفی نمی داند. مفاتیح الغیب با استدلال به ظواهر آیات، رویت در دنیا را جایز، و در آخرت را قطعی می داند، و معتقد است که ظاهر آیات در این مورد گویا است و نیازی به تاویل آنها نیست. بنابراین حضرت موسی(ع) درخواست رویت خداوند در کوه طور را، از طرف خود ابراز نمود، و در حداقلی بدان نایل شد، زیرا صحنه وقوع صاعقه و مدهوش شدن آن حضرت موید این مطلب است. پیامبر اسلام(ص) در معراج گرچه به عالی ترین جایگاه تقرب انسان به خداوند رسید، اما آن حضرت هم خداوند را با چشم ظاهری ندید. گزارش قرآن از «رویت» در معراج واقعیتی است، که درک کیفیت آن برای بشر عادی روشن نیست.