حکم انجماد گامت در فقه امامیه

تاخیر فرزندآوری در سن مناسب باروری، اخلال در روند رشد جمعیت جامعه را فراهم می‌آورد و در برخی موارد نیز خانواده‌ها را از داشتن فرزند کافی محروم می‌سازد. یکی از راهکارهای خروج از این چالش، استفاده از فناوری انجماد گامت در عنفوان جوانی و سلامتی است، به این صورت که اسپرم زوج و تخمک زن را در فضای آزمایشگاه منجمد نموده و آنها را در شرایط خاصی نگهداری می‌کنند تا در زمان مقتضی بتوانند از آن‌ها استفاده نمایند. اما اینکه چه حکمی به دستاورد نوین علم پزشکی در انجماد گامت، تعلق می‌گیرد، سوالی است که پژوهش حاضر در راستای یافتن پاسخ آن انجام شده است.

 پژوهش حاضر به روش توصیفی و تحلیلی سامان یافته است و روش گردآوری اطلاعات که بر اساس روش کتابخانه‏ای به صورت مطالعه کتب، مقالات، متون علمی و جستجو در منابع موجود در اینترنت می‌باشد در صدد پاسخ به این پرسش است که حکم شرعی انجماد گامت از منظر فقیهان چیست و چه ثمرات عملی و عقلایی در فرآیند باروری براساس آن مترتب است؟

 نتایج حاصل، بیانگر آن است که حکم انجماد گامت مورد اختلاف فقیهان معاصر است، برخی هرگونه روش فرزندآوری از طرق غیر طبیعی را خلاف مذاق شریعت و تغییر در خلقت الهی تلقی می‌کنند و عده‌ای دیگر با استفاده از اصل اباحه و صحت، اصل وجوب مداوا و درمان، عروض عناوین ثانوی چون ضرورت و نفی عسر و حرج توجیه‌پذیر می‌دانند، مشروط بر آنکه حین روند اخذ و تلقیح گامت‌های متقاضیان با یکدیگر از مقدمات حرام اجتناب شود و علقه زوجیت فراهم باشد.