بررسی ارتباط بروز مارکر CD133 به روش ایمونوهیستوشیمی در ادنوکارسینوم کولورکتال با یافته های کلینیکوپاتولوژیک

در پی مطرح شدن فرضیه سلول بنیادی سرطانی در سال های اخیر پژوهش های متعددی بر روی تومور مارکرهای گوناگون و با هدف یافتن سلول های بنیادی سرطانی که ارزش پیش آگهی دهنده و احتمالا درمانی داشته باشد صورت گرفته که در این میان CD133 کم و بیش این ویژگی را در کانسرهای متفاوتی نشان داده است.

بیان CD133 در 137 بیمار مبتلا به آدنوکارسینوم کولورکتال را که با جراحی تنها درمان شده بودند به روش ایمونوهیستوشیمی بررسی کردیم. برای این منظور قسمتی به وسعت تقریبی 1 سانتی متر مربع در جبهه تهاجمی تومور مورد بررسی قرار گرفت و ارتباط بیان CD133 با نماهای بالینی آسیب شناسی به لحاظ آماری آزمون شد.

یافته ها: 

با در نظر گرفتن نقطه برش %5 در میزان رنگ گرفتگی، (%.4/20) 28 تومور برای این مارکر مثبت بودند و نمای رنگ شدگی منحصرا غشایی-لومینال بود. در میان نماهای بالینی آسیب شناسی مختلف فقط درجه تومور با بیان بیش از اندازه CD رابطه آماری داشت به نحوی که هیچ کدام از تومورهای درجه بالا مثبت نشد.

نتیجه گیری: 

مقایسه ی یافته های ما با دیگر پژوهش های مشابه نشان می دهد که قبل از استانداردسازی آنتی بادی های تک دودمانی، روش های IHC، نمای رنگ شدگی و نقطه برش هیچ نتیجه گیری در این باره نمی تواند منطقی و قطعی باشد و در صورت انجام این کار استفاده از آنتی بادی های تک دودمانی به عنوان درمان کمکی می تواند در آینده نزدیک اثرگذار باشد