وضعیت استفاده از نشانگرهای فراگفتمان در مقالات پزشکی ایران: مطالعه ای تطبیقی

نشانگرهای فراگفتمان نقش بسزایی در مهارت نوشتار آکادمیک دارند. آن ها پلی میان نویسندگان و خوانندگان ایجاد می کنند و متن را برای خوانندگان قابل فهم تر می کنند. بنابراین هدف مطالعه حاضر مقایسه وضعیت استفاده از نشانگرهای فراگفتمان در بخش های مقدمه، روش ها، نتایج و بحث (IMRaD) در مقالات پزشکی انگلیسی زبان در مجلات ISI ایرانی و آمریکا بود.

در این مطالعه مقطعی که در سال 1399 انجام شد، 60 مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی ایران و 60 مقاله منتشر شده در مجلات پزشکی آمریکا انتخاب شده است. بر اساس مدل هایلند، نشانگرهای فراگفتمان شناسایی شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزیه و تحلیل شدند. در نهایت، از آزمون t برای مقایسه میانگین نشانگرهای فراگفتمان در مجلات پزشکی ایرانی و آمریکایی استفاده شد.

میانگین نشانگرهای فراگفتمان مورد استفاده نویسندگان ایرانی و غیر ایرانی به ترتیب 40/5 و 78/5 بود. نتیجه آزمون t نشان می دهد که مقدار P برای کل نشانگرهای فراگفتمان اعمال شده توسط نویسندگان پزشکی ایرانی و غیرایرانی 377/0 بوده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که از نظر استفاده از نشانگرهای فراگفتمان راهنمایی و تعاملی بین دو گروه از نویسندگان تفاوت معناداری وجود ندارد.

آموزش بیش تر در استفاده از نشانگرهای فراگفتمان نه تنها به نویسندگان کمک می کند تا منسجم تر بنویسند بلکه خوانندگان را قادر می سازند متن را به راحتی درک و با نویسندگان ارتباط برقرار کنند. بنابراین نشانگرهای فراگفتمان کیفیت نوشتن را بهبود می بخشند و قابل درک بودن متن را افزایش می دهند.