بررسی عدالت آموزشی اساتید با فریبکاری علمی و رفتارهای مدنی- تحصیلی دانشجویان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه عدالت آموزشی اساتید با فریبکاری تحصیلی و رفتارهای مدنی- تحصیلی در دانشجویان است. طرح کلی تحقیق کمی و روش آن توصیفی از همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش کلیه دانشجویان دانشگاه خوارزمی تهران که در سال تحصیلی 99-1398، و تعداد آنها مشتمل بر 14542 نفر بوده اند، می باشد. نمونه تحقیق تعداد 375 نفر از دانشجویان از طریق روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه محقق ساخته، عدالت آموزشی (20 سوال) (EJQ)، رفتارهای مدنی - تحصیلی (10 سوال) (ECBQ) و فریبکاری تحصیلی (19 سوال) (ECQ) استفاده شده است. صحت روایی محتوایی و صوری ابزارها توسط پنج نفر از اساتید و متخصصین این حوزه مورد بررسی و تایید شد. همچنین پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بدست آمد که برای هر پرسشنامه به ترتیب 93/0، 91/0 و 96/0 محاسبه شده است که حکایت از تایید پایایی ابزار اندازه گیری پژوهش دارد. آزمونهای آماری برای تجزیه و تحلیل داده ها در این پژوهش ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده، تحلیل مدل معادلات ساختاری و همچنین آزمونهایF و T از طریق نرم افزار SPSS و AMOSاستفاده شده است. یافته ها نشان میدهد که بین عدالت آموزشی و فریبکاری تحصیلی رابطه منفی و معنادار و بارفتار مدنی- تحصیلی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. سایر یافته ها بیانگر آن است که متغیر عدالت آموزشی پیش بینی کننده مناسبی برای متغیرهای فریبکاری تحصیلی و رفتار مدنی تحصیلی دانشجویان است. همچنین نتایج حاصل از مدل معادلات ساختاری نشان از تاثیر مثبت عدالت آموزشی بر رفتار مدنی تحصیلی، و تاثیر معکوس بر فریبکاری تحصیلی دارد. به عبارتی عدالت آموزشی اساتید در کاهش فریبکاری تحصیلی نقش به سزایی دارد و احترام، رعایت شرایط و توجه به نیازهای دانشجویان از سوی استادان، آنان را به سمت رفتارهای مطلوب و عادلانه سوق میدهد و حس ارزشمندی و خودباوری را در دانشجویان ایجاد میکند.