تاثیر نانوذرات SiO2 عامل دارشده بر خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه های پلی اتیلن با دانسیته کم/کاه گندم

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر کاربرد نانوذرات SiO2 عامل دارشده بر خواص فیزیکی و مکانیکی چندسازه های پلی اتیلن سبک تقویت شده با کاه گندم بوده است. آب دوستی زیاد نانوذرات SiO2 سبب می شود که ذرات به آسانی کلوخه ای شده و در ماتریس پلیمری به سختی پراکنده شوند؛ بنابراین اصلاح سطح نانوذرات SiO2 موثرترین روش برای رفع این مشکلات است. ابتدا نانوذرات SiO2 با 3-آمینوپروپیل-تری متوکسی سیلان (APTMS) اصلاح شدند و سپس چندسازه های پلی اتیلن سبک/کاه گندم با درصدهای مختلف نانوذرات SiO2 عامل دارشده (0، 1، 2، 3 و 5 درصد)، با روش اختلاط مذاب آماده شدند. تغییر در ساختار شیمیایی نانوذرات SiO2تیمارشده با استفاده از طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR) ارزیابی شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی نشر میدانی (FESEM) برای بررسی توزیع نانوذرات SiO2 عامل دارشده در چندسازه ها استفاده شد. در پایان خواص فیزیکی و مکانیکی (مقاومت کششی، مدول کششی، مقاومت خمشی و مدول خمشی) نانوکامپوزیت ها بررسی شد. ظاهر شدن پیوند N-H در عدد موجی cm-1 695 و گروه های C-H آلیفاتیک در cm-1 2841 و cm-1 2947، پیوند موفقیت آمیز APTMS را بر سطح نانوذرات SiO2 نشان داد. براساس نتایج، استفاده از نانوذرات SiO2 عامل دارشده به عنوان عامل تقویت کننده در چندسازه ها، موجب افزایش خواص مکانیکی و کاهش جذب آب چندسازه ها می شود.