تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تاب آوری کودکان تحت پوشش بهزیستی

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تاب آوری در کودکان بی سرپرست دوره ابتدایی تحت پوشش بهزیستی شهر کاشان انجام شد.

این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. 30 کودک بی سرپرست به روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود و خروج از مرکز شبانه روزی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. مقیاس تاب آوری کونور دیودسون توسط شرکت کنندگان در مرحله پیش آزمون - پس آزمون تکمیل گردید. سپس شرکت کنندگان گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند. برای تجزیه و تحلیل آماری داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد.

میانگین نمره تاب آوری قبل از مداخله در گروه کنترل 59/78  بود که پس از مداخله به 64/72 و در مرحله پیگیری به 36/44 رسید. نتایج در گروه آزمایش به ترتیب 65/47،  15/93 و 92/87 گزارش شد که نشانه افزایش معنادار نمره تاب آوری در گروه آزمایش بود. درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در شرکت کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تاثیر بیشتری بر تاب آوری داشت. بر اساس نتایج تحلیل کوواریانس، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث افزایش تاب آوری شد.

با توجه به تاثیر روش درمانی مبتنی بر تعهد و پذیرش بر افزایش تاب آوری کودکان بی سرپرست تحت پوشش بهزیستی، اهمیت استفاده از این روش درمانی نسبت به سایر روش های درمانی جهت افزایش تاب آوری و توانمندی مقابله در برابر مشکلات توصیه می شود.