نسبت سنجی هزینه های مقاومت و تسلیم ملت ها در مقابل نظام سلطه

هزینه های مقاومت و تسلیم به دهه چهارم انقلاب اسلامی و طرح آن از سوی رهبر معظم انقلاب برمی گردد. نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان محور مقاومت و نضج گیری آن در عرصه های مختلف و هم افزایی قدرت مبتنی بر رویکرد هستی شناسانه از طریق فعالیت های شبکه ای نظام سلطه و متحدانش را با تمام توانمندی ها عاجز نموده و اسطوره شکست ناپذیری آنها را به رغم در بر داشتن هزینه برای جبهه مقاومت، به چالش گرفته است. مطالعه نسبت سنجی هزینه های مقاومت و کنار آمدن با نظام سلطه در یک تبیین علی کیفی بسی نوپا و سطحی است و پرسشی مانند این که درتقابل با عوامل بازدارنده نظام سلطه در مسیر تعالی زندگی فردی و اجتماعی، هزینه های مقاومت بیشتر بوده یا تسلیم، را پیش روی محقق می گذارد. به نظر می رسد در این تقابل، هزینه های مقاومت به مراتب کمتر از هزینه های تسلیم بوده، است؛ از این رهگذر در بخش های متناظر با حوزه مقاومت، این تجربیات ارزش مند ایده مقاومت، بومی سازی گردیده و متناسب با شرایط، تکثر کوثری پیدا می کند. آگاهی در حال افزایش ملت ها نسبت به مقاومت برای حقوق خود و استقلال در تعیین حق سرنوشت خویش به مثابه مرهمی بر زخمی چون هزینه های منابع انسانی است. از سوی دیگر، در مقایسه با هزینه های سازش با دشمن مانند ذلت وابستگی، به لحاظ حیثیتی، شرافتی به قدری ناچیزاست که قابل مقایسه نیست.