ارتباط سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و کفایت اجتماعی با نقش میانجی سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران: یک مطالعه توصیفی- تحلیلی

کفایت اجتماعی یکی از معیارهای تعیین‎کننده در برقراری تعاملات می‎باشد. مولفه‎های سبک زندگی ‎ارتقاء دهنده سلامت با عملکرد تحصیلی و کیفیت زندگی دانشجویان ارتباط دارد. از طرفی توانایی سازگاری تحصیلی می تواند کارآیی و کفایت تحصیلی دانشجویان را افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و کفایت اجتماعی با نقش میانجی سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران انجام شد.

این مطالعه توصیفی-تحلیلی بر روی 320 نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال تحصیلی 99-98 انجام شد. جمع آوری داده ها با استفاده از روش نمونه‎گیری طبقه‎ای انجام شد. جهت جمع آوری داده ها از پرسشنامه‎های کفایت اجتماعی فلنر، سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت والکر و سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک استفاده شد. روش های آماری تحلیل مسیر و ضرایب همبستگی برای تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 و همچنین نرم افزار لیزرل انجام گردید.

. نتایج حاصل از تحلیل مسیر نشان داد بین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت با سازگاری تحصیلی (0/34= ß و 4/24= t)،  و نیز سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و کفایت اجتماعی (0/41=  ß و 5/60= t) و سازگاری تحصیلی با کفایت اجتماعی (0/28=   ßو 4/38= t) رابطه آماری معنی‎داری وجود داشت (0/01>P).

با توجه به نقش سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در افزایش سازگاری تحصیلی و کفایت اجتماعی، ایجاد باورهای مثبت در زمینه سلامت و نیز آگاه سازی افراد از آثار آن اهمیت می یابد.