تاثیر تمرین استقامتی با شدت متوسط بر بیان فاکتورهای آنژیوژنز و استرس اکسیداتیو قلب در موش های صحرایی

با توجه به نقش احتمالا مثبت تمرین ورزشی بر وضعیت اکسیدانی تام (TOS) و سیستم آنتی اکسیدانی تام (TAS) و اثر متقابل آنها بر روند پروسه آنژیوژنز، هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین استقامتی با شدت متوسط بر میزان بیان ژن فاکتور رشد اندوتلیال عروق- (VEGF-B) Bوآنژیوپوییتین-1 (ANGPT-1) و مقادیر TOS و TAS بافت قلب در موش های صحرایی نر بود.

در این پژوهش 20 سر موش نر صحرایی نژاد ویستار به دو گروه مساوی بدین شرح تقسیم شدند: 1- گروه تمرین و 2- گروه کنترل که هیچ گونه فعالیت ورزشی بر روی آن ها انجام نشد. موش های گروه تمرین از هفته دوازدهم زندگی به مدت شش هفته و هر هفته 5 جلسه تمرین استقامتی انجام دادند. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین برای بررسی اثر تمرین، نمونه های بافت قلب استخراج گردید. برای مقایسه بین گروهی و اختلاف معنادار بین گروه ها از آزمون آماری t مستقل با سطح آماری 0/05˂p استفاده شد.

نتایج نشان داد که در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل میزان بیان ژن VEGF-B و ANGPT-1 و مقادیر TAS افزایش معنادار 0/001 =pو مقادیر TOS کاهش معنادار  =0/008pداشتند.

باتوجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر به نظر می رسد که تمرین استقامتی با شدت متوسط با افزایش فاکتورهای مرتبط با آنژیوژنز بافت قلب موش ها و بهبود TAS و کاهش TOSدر پیشگیری از بیماری های قلبی- عروقی می تواند موثر باشد.