پیش بینی امید به زندگی براساس حمایت اجتماعی ادراک شده و سلامت روان در میان بهبودیافتگان بیماری کووید- 19

 بیماری کووید-19 با شیوع روزافزون خود و آسیب هایی که بر منابع جانی، مالی و روانشناختی وارد می کند، بسیار مورد بحث است؛ لذا، هدف پژوهش حاضر، پیش بینی امید به زندگی بر اساس حمایت اجتماعی ادراک شده و سلامت روان در میان بهبودیافتگان بیماری کووید- 19 بود.

جامعه آماری پژوهش حاضر، 117 فرد بهبودیافته از بیماری کووید- 19 بود که بر اساس جدول مورگان 90 نفر از آنها حجم نمونه آماری پژوهش حاضر را تشکیل دادند. پژوهش حاضر در سال 1399 و در استان بوشهر انجام گرفت و نمونه گیری، بر اساس روش نمونه گیری در دسترس انجام گرفت. ابزار این پژوهش شامل سه پرسشنامه کتبی حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت (1988) (MSPSS)، سلامت روان گلدبرگ (1972)  (GHQ-12)و پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (1991) بود. پژوهش حاضر، مطالعه ای توصیفی است و برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد.

نتایج حاصل نشان داد که حمایت اجتماعی ادراک شده و سلامت روان با امید به زندگی همبستگی دارند. همچنین مشخص شد که حمایت اجتماعی ادراک شده و سلامت روان به ترتیب 49 (0/000=P) و 36 درصد (0/006 =P) از تغییرات امید به زندگی را پیش بینی می کنند.

یافته های مطالعه حاضر، حاکی از آن است که با فراهم آوردن زمینه های مناسب برای بهبود کیفیت، تقویت و ایجاد شاخصه های حمایت اجتماعی ادراک شده و سلامت روان در بهبودیافتگان از بیماری کووید- 19 می توان امید به زندگی را در آنها بهبود بخشید.