انواع، شیوع و علل آسیب های اسکلتی-عضلانی در دریانوردان بندرعباس در سال 1398- مطالعه مقطعی

فراهم کردن داده ها در مورد انواع، شیوع و علل آسیب های اسکلتی عضلانی می تواند در طراحی برنامه های پیشگیرانه موثر باشد. هدف از این پژوهش، تعیین انواع، شیوع و علل آسیب های اسکلتی-عضلانی دردریانوردان بندرعباس بود.

روش ها:

 تحقیق حاضر از نوع مقطعی است. جامعه آماری شامل 130 نفر از دریانوردان بندرعباس بود که در سال 1398 در آن منطقه مشغول به فعالیت بودند و حداقل به مدت 2 سال سابقه کار بر روی کشتی را داشتند. در ابتدا پس از گرفتن شرح حال دریانوردان که شرایط ورود به طرح را داشتند، اطلاعات دموگرافیک و آنتروپومتریک (شامل سن، قد، وزن، سنوات خدمت و شاخص توده بدنی)، اندازه گیری و ثبت شد. برای مشخص شدن محل ناراحتی و دردهای اسکلتی عضلانی در دریانوردان از پرسشنامه اسکلتی عضلانی نوردیک، استفاده شد و علل آنها نیز ثبت شد.

یافته ها:

 شیوع آسیب های اسکلتی عضلانی در دریانوردان 48/45 درصد (63 نفر) است. شایعترین آسیب های اسکلتی-عضلانی در بین دریانوردان شامل کمردرد 15/38درصد، گردن درد 13/07 درصد، زانو درد 12/3 درصد و درد مچ دست 7/7 درصد است. همچنین علت اولیه ایجاد آسیب های اسکلتی-عضلانی در 40 درصد موارد علل حادثه ای بوده است.

نتیجه گیری:

 باتوجه به یافته های مطالعه حاضر آسیب های اسلکتی عضلانی از شیوع نسبتا بالایی در بین دریانوردان برخوردار است. بنابراین پیشنهاد می شود با مشخص شدن علل این آسیب ها، برنامه ریزی میان مدت و درازمدت برای پیشگیری و درمان ارایه گردد.