تحلیل پدیدارشناسانه ی تجارب زیسته اساتید و دانشجویان از آموزش مجازی در نظام آموزش عالی ایران

پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و از نوع پدیدارشناسی به تحلیل تجارب زیسته دانشجویان واساتید از چالش های آموزش مجازی در نظام آموزش عالی ایران پرداخته است. مشارکت کنندگان پژوهش شامل 25 نفر از دانشجویان در رشته های مختلف کارشناسی و 15 نفر از اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خدابنده با گرایشهای مختلف تحصیلی بود که حداقل پنج سال سابقه ی تدریس داشتند و با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از روش مصاحبه ی فردی نیمه ساختاریافته تا رسیدن به حد اشباع نظری استفاده شد. داده های بدست آمده با استفاده از روش کدگذاری موضوعی مورد تحلیل قرار گرفت و یافته ها در قالب کدهای باز، محوری و منتخب سازماندهی شد. یافته های حاصل از تجارب زیسته دانشجویان و اساتید در 3 مضمون اصلی (مزایای استفاده از آموزش مجازی، مشکلات استفاده از آموزش مجازی و در نهایت ارایه پیشنهاداتی برای بهبود و ارتقا این آموزشها) و 6 مضمون فرعی (اقتصادی، آموزشی، بهداشتی،زمانی، فرهنگی و فناوری) شناسایی گردید.