تحلیلی بر رخساره های الکتریکی، واحدهای جریانی و بررسی توان مخزنی سازند میشریف (سنومانین- تورونین) در میدان نفتی اسفند، خلیج فارس

سازند میشریف یکی از مهم ترین مخازن نفتی حوضه خلیج فارس است. در این پژوهش از داده های تخلخل، تراوایی و لاگ های پتروفیزیکی به ترتیب به منظور تعیین واحدهای جریانی و رخساره های الکتریکی مخزن میشریف در دو چاه میدان نفتی اسفند استفاده گردیده است. با استفاده از تحلیل داده های پتروفیزیکی با روش MRGC، سه رخساره الکتریکی (EF) تشخیص داده شد. رخساره EF1 بهترین خصوصیات مخزنی را نشان می دهد و به طور عمده دارای نهشته های پشته کربناته است، در صورتی که رخساره EF3 با ضعیف ترین خصوصیات مخزنی دارای نهشته های دریای باز و لاگون است. تحلیل داده های تخلخل- تراوایی نیز منجر به شناسایی 4 واحد هیدرولیکی با استفاده از شاخص FZI گردید. واحد HFU1 با ضعیف ترین وضعیت مخزنی به طور عمده با رخساره های محیط پشته کربناته، لاگون و پهنه جزرومدی مشخص می شود، اما واحد HFU4 با بهترین وضعیت مخزنی دارای رخساره های محیط های لاگون، پشته کربناته و دریای باز است. رخساره الکتریکی EF1 معادل واحد جریانی HFU2،  HFU3و رخساره الکتریکی EF3 نیز معادل واحد جریانی HFU1 است.  هم چنین واحد جریانی HFU4 معادل رخساره الکتریکی EF1 و EF2 می باشد. مطالعه توان مخزنی سازند میشریف بر مبنای شاخص RPI نیز نشان از وضعیت پیچیده مخزنی آن دارد. بر مبنای این شاخص، مخزن میشریف در دو چاه تحت بررسی به طور میانگین در رده متوسط و ضعیف قرار می گیرد. فرآیندهای رسوبی و دیاژنزی اثرهای پیچیده ای بر روی توالی مخزن و پارامترهای مخزنی آن داشته است؛ مطالعه رخساره های الکتریکی در کنار واحدهای جریانی توانایی تفکیک افق های مخزنی را افزایش می دهد.