ارائه مدلی برای پیش بینی سلامت اجتماعی جوانان بر اساس ابعاد بزرگسالی در حال ظهور و نقش میانجی خودپنداره

بزرگسالی در حال ظهور به عنوان یک دوره جدید رشدی معرفی شده است. پژوهش ها نشان داده اند که ابعاد این دوره جدید بر متغیرهای روان شناختی مختلف تاثیرگذار است و درنتیجه آن، ابعاد مختلف سلامت افراد در این دوره تحت تاثیر قرار می گیرد. هدف این پژوهش، ارایه مدلی برای بررسی روابط ابعاد بزرگسالی در حال ظهور با سلامت اجتماعی جوانان با تاکید بر نقش میانجی خودپنداره بود. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع بنیادی و به لحاظ روش، توصیفی با طرح همبستگی بود. نمونه آماری شامل 395 نفر (51 درصد مرد؛ 49 درصد زن) در محدوده سنی 18 الی 25 سال بود که از میان مراکز آموزشی شهر اهواز به صورت در دسترس انتخاب شدند. شرکت کنندگان به سیاهه ابعاد بزرگسالی در حال ظهور آرنت (2007)، پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز (1998) و آزمون خودپنداره بک (1978) به شکل آنلاین پاسخ دادند. نتایج تحلیل مسیر نشان داد که شرکت کنندگان خودپنداره و سلامت اجتماعی متوسط دارند. بااین حال، نمرات همه ابعاد بزرگسالی در حال ظهور، به جز تمرکز بر دیگران، بالاتر از میانگین به دست آمد. نتایج وجود ارتباط مستقیم مثبت معنادار میان ابعاد بزرگسالی در حال ظهور و خودپنداره، همچنین خودپنداره و سلامت اجتماعی را تایید کرد (01/0> p). همچنین ارتباط غیرمستقیم میان ابعاد اکتشاف هویت (05/0> p)، بی ثباتی/منفی بودن (01/0> p) و فرصت ها/خوش بینی و تمرکز بر خود (01/0> p) با سلامت اجتماعی تایید شد. نتایج تایید می کندکه افراد جوان با تجربه بزرگسالی در حال ظهور، صاحب خودپنداره بهتری شده اند و به همین دلیل سلامت اجتماعی در آن ها بهبودیافته است.