بررسی ارزش تشخیصی CD64 و CD14 در افتراق زیر گروه منوئید لوسمی های حاد میلوئید

علیرغم این که اساس تشخیص و درمان لوسمی های حاد میلویید هنوز هم تقسیم بندی FAB می باشد، تحقیقات نشان داده که این گروه بندی دارای محدودیت هایی است و به همین جهت اخیرا ایمونوفنوتایپینگ به وسیله فلوسایتومتری به طور گسترده ای در این تشخیص به کار برده می شود. طبق بررسی های انجام شده در گروه لوسمی های حاد میلویید، ایمونوفنوتایپ با بررسی حضور یا عدم حضور CD14 کمک برجسته ای در افتراق زیر گروه میلویید (M0, M1, M2, M3, M6, M7) از زیرگروه منویید (M4, M5) داشته است. با این حال در چندین مطالعه نشان داده شده که CD14 دارای حساسیت بالایی نمی باشد. با توجه به این که (CD64(Fc?RI نیز رسپتور اختصاصی سلول های رده منویید بوده و در شمار نادری از سلول های میلویید بروز می یابد. در این مطالعه به بررسی ارزش تشخیصی CD14 و CD64 در افتراق زیرگروه منویید پرداختیم.

مطالعه انجام شده تشخیصی بود. جمعیت مورد بررسی شامل 216 مورد لوسمی حاد میلویید ثابت شده به وسیله معیارهای FAB و ایمونوفنوتایپینگ بودند که به روش sequential از مراجعین به بخش فلوسایتومتری سازمان انتقال خون ایران در طی 29 ماه انتخاب شدند. نمونه های بیماران با آنتی بادی های منوکلونال بر علیه گیرنده های CD64 و CD14 که با فلورسانس Phyco Erythrin در اتصال بودند رنگ و با دستگاه فلوسایتومتری Epics-xl بررسی شدند. اطلاعات بدست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS و تحت آزمون کای دو (Chi-square) تجزیه و تحلیل آماری شدند.

نتایج حاصله حکایت از اختصاصیت 88% و حساسیت 67% برای CD64 و اختصاصیت %96 و حساسیت 31% برای CD14 با ضریب اطمینان 95% در تشخیص زیرگروه منویید از غیرمنویید دارد.

حساسیت کم و اختصاصیت بالای CD14 و از طرف دیگر حساسیت و اختصاصیت بالای CD64 با درجات متفاوتی در منابع نیز گزارش شده است. با توجه به این که حساسیت CD64 به مراتب بالاتر از CD14 است، لذا استفاده از CD64 برای تشخیص زیرگروه منویید لوسمی های حاد میلویید الزامی بوده و پیشنهاد می شود که در تمامی پروتکل های ایمونوفنوتایپ به عنوان مارکر حساس و اختصاصی این رده منظور گردد.