عوامل مستعدکننده فلبیت در کودکان بیمار تحت درمان با ونکومایسین

با توجه به مصرف چشمگیر ونکومایسین در کودکان و بروز فلبیت در کاتترهای ورید محیطی؛ این مطالعه با هدف تعیین عوامل مستعد کننده فلبیت در کودکان تحت درمان با ونکومایسین انجام شد.

این یک مطالعه مقطعی، از نوع توصیفی-تحلیلی بود که بر روی 145 کودک بزرگ تر از 1 ماه، تحت درمان با ونکومایسین و بستری در یک مرکز آموزشی درمانی در اصفهان، انجام گرفت. نمونه ها به روش آسان انتخاب و ابزار اندازه گیری فلبیت؛ 24، 48 و 72 ساعت بعد از تعبیه کاتتر برای هر کودک تکمیل شد. داده ها توسط آزمون کای اسکویرو رگرسیون لجستیک چندگانه تجزیه و تحلیل شدند.

 کای اسکویر، بین بروز فلبیت با محل تعبیه، شماره کاتتر و شستشوی کاتتر با نرمال سالین 0/09% ارتباط معنادار یافت شد (0/05 <p). بر اساس آزمون رگرسیون لجستیک چندگانه، سن (0/009=p)، جنس مذکر (0/009=p)، قرارگیری کاتتر در اندام فوقانی (0/005=p)، کاتتر شماره 24 (0/04=p)، شستشوی کاتتر با نرمال سالین 0/09 %  (0/001<p)، غلظت mg/ml5> ونکومایسین (0/004=p)، انفوزیون تغذیه کامل وریدی (0/017=p) و سفالوسپورین ها (  0/025=p)، به طور معناداری بر روی احتمال بروز فلبیت تاثیرگذار بودند.

پرستاران می توانند با درنظرگرفتن نسبت کاتتر به رگ و انتخاب کاتتر مناسب، استفاده از اندام فوقانی و شستشوی کاتتر با نرمال سالین، از بروز فلبیت پیشگیری کنند. بعلاوه لازم است غلظت نهایی ونکومایسین mg/ml 5> بوده و سرعت انفوزیون آن ازmg/min 10-5 تجاوز نکند. زمانی که کودکان به جز ونکومایسین، محلول های تغذیه وریدی و سفالوسپورین ها را نیز دریافت می کند، این موارد اهمیت دوچندان می یابد.