بررسی نا رسائی فاز لوتئال در زنان ورزشکار در مقایسه با غیر ورزشکار

نارسایی فازلوتئال از اختلالات هورمونی سیستم تولید مثلی و یک عملکرد غیر طبیعی تخمدان تلقی می شود که به دنبال کاهش تولید و یا تاثیر ناکافی پروژسترون به روی آندومتر ایجاد می شود. علایم آن به صورت سقط راجعه و نازایی است. شرایط استرس زای محیطی مانند مشاغل پراسترس و فعالیتهای بدنی متوسط تا شدید خصوصا دو استقامت می تواند سبب نارسایی فازلوتیال شود. این مطالعه به بررسی ارتباط بین تمرینات دو استقامت و نارسایی فازلوتئال در خانمهای ورزشکار می پردازد.
جامعه آماری شامل 150 نفر از خانمهای غیر ورزشکار و ورزشکار در رشته دو استقامت در محدوده سنی 20 الی 30 سال می باشد که تحت شرایط استاندارد شده ای که شامل عدم مصرف اخیر قرص های هورمونی، عدم سابقه شیردهی اخیر و همچنین داشتن سیکل های همراه با تخمک گذاری بود، مورد انتخاب قرار گرفتند. افراد مورد مطالعه شامل 15 نفر خانمهای غیر ورزشکار که در شرایط استرس زای محیطی قرار نداشتند و 15 نفر خانمهای ورزشکار دونده بود که در آزمون آمادگی بروس امتیاز عالی به دست آوردند. در روز 21 دوره از این افراد آزمون چک سطح پروژسترون سرمی بعمل آمد و مقادیر پروژسترون کمتر از 10 ngr/ml به عنوان نارسایی فازلوتیال در نظر گرفته شد.
یافته های مطالعه، نشان داد که میزان نارسایی فازلوتیال در گروه تجربی7/66 و در گروه کنترل3/33 بود و ارتباط معنی دار بین نارسایی فاز لوتئال و تمرینات دو استقامتی وجود داشت (P=0.05). همچنین ارتباط معنی داری بین کاهش سطح سرمی پروژسترون و تمرینات دو استقامت وجود داشت (P<0.016). بین ورزش و کوتاهی فازلوتیال ارتباط معنی داری وجود نداشت.
براساس نتایج حاصل از مطالعه، در دونده های دو استقامت، خصوصا دونده های طراز اول، شیوع بالایی از اختلالات فازلوتیال مشاهده می شود.