مقایسه نتایج درمانی جا اندازی باز و فیساسیون شکستگی های عرضی و مایل تنه استخوان اولنا به روش اینترامدولاری با پین گرد با روش پلاک گذاری

یکی از روش های تثبیت شکستگی استخوان اولنا، روش داخل کانال استخوانی با پین گرد است که در مطالعات گذشته با جوش نخوردگی 20% استخوان همراه بوده است. در مطالعه زیر نتایج تثبیت شکستگی استخوان اولنا به روش داخل کانال استخوانی با پین گرد و بدنبال آن آتل بندی جهت جلوگیری از چرخش محل شکستگی، با روش پلاک گذاری مقایسه شده است.
62 بیمار از سالهای 82-1380 که به بیمارستان امام خمینی و رازی اهواز بعلت شکستگی تنه استخوان اولنا مراجعه نموده بودند بطور تصادفی در دو گروه 31 نفری تقسیم و تحت جراحی به روش پین داخل کانال استخوانی (گروه اول) و پلاک گذاری (گروه دوم) قرار گرفتند. در صورت وجود شکستگی استخوان رادیوس بصورت همزمان، استخوان با پلاک تثبیت شد. در گروه اول آتل بلند ساعد به مدت 6 هفته بعد از عمل و شروع حرکات آرنج و مچ از هفته چهارم و در گروه دوم آتل بلندی به مدت یک هفته و شروع حرکات پس از یک هفته صورت گرفت. پیگیری در هفته های 2،6،12،24 صورت گرفته و میزان جوش نخوردن، بد جوش خوردن و دامنه حرکات آرنج و مچ در دو گروه مقایسه شد.
در گروه اول جوش نخوردن 45/6%، بد جوش خوردن 22/3%، محدودیت حرکات آرنج صفر درصد، محدودیت حرکات مچ 45/6% و در گروه دوم جوش نخوردن 22/3%، بد جوش خوردن صفر درصد، محدودیت حرکات آرنج صفر درصد و محدودیت حرکات مچ 22/3% بود. توزیع جنسی بصورت 8/75% مرد و 2/24% زن، سبب شناسی بصورت 5/72% نیروی غیر مستقیم و 5/%27نیروی مستقیم و میزان همراهی شکستگی رادیوس با اولنا 6/59% و متوسط سن مبتلایان به شکستگی 9/26 سال بود.
اختلاف آماری معنی داری بین نتایج دو گروه وجود نداشت بنابراین روش تثبیت استخوان به طریقه داخل کانال استخوانی با پین گرد و آتل بندی متعاقب آن بدلیل تکنیک ساده، ارزان و در دسترس می تواند جانشین مناسب پلاک گذاری در مواقع لزوم باشد.