طغیان های بیماری نیوکاسل و آنفلوانزای H9N2 در طیور بومی روستایی ایران در سال های 94-1393

طیور بومی کشور در معرض ابتلا به انواع بیماری های واگیردار ویروسی از جمله بیماری نیوکاسل و آنفلوانزای H9N2 می باشند. این ویروس ها علاوه بر ایجاد بیماری درگله، بر اقتصاد و معیشت مردم روستا هم اثر گذارند. طیور روستایی در گردش و بقای ویروس ها در محیط نقش داشته و خطری بالقوه برای صنعت طیور محسوب می شوند.

بررسی میزان  شیوع طغیان های بیماری آنفلوانزای H9N2 و نیوکاسل در جوجه های بومی روستایی در سال های 94-93 بود.

روش‎ کار: 

مطالعه مقطعی توصیفی و در دوره ای 2 ساله از روستاهای کشور که تلفات مشکوک به نیوکاسل و یا آنفلوانزا داشتند انجام شد. هرگزارش در هر روستا یک طغیان در نظر گرفته شد. روی نمونه های بافت نای و ریه آزمون RT-PCR جهت تشخیص ویروس نیوکاسل یا آنفلوانزا انجام و با نرم افزار SPSS نتایج آنالیز شدند.

تعداد121طغیان از 17 استان کشور با 936/25 قطعه تلفات ناشی از دو بیماری نیوکاسل و آنفلوانزای H9N2 گزارش شد که از این تعداد، 54 مورد (6/44 درصد) عفونت H9N2 و 58 مورد (9/47 درصد) عفونت با ویروس نیوکاسل ولوژن و 9 طغیان (4/7 درصد) به علت عفونت همزمان دو ویروس H9N2 و نیوکاسل ولوژن بود. نسبت کانون های دو بیماری در سال 94 به طور معنی داری بالاتر از سال 93 بود (05/0 <p). میانگین تلفات آنفلوانزا بسیار بالاتر از تلفات نیوکاسل و هر دو بیماری بود (001/0 <p). بیشترین طغیان در ماه های خرداد و تیر بود که اختلاف آن با ماه های دیگر سال معنی دار است (05/0 <p).

نتیجه گیری نهایی:

 بر اساس نتایج مطالعه حاضر بیماری نیوکاسل و آنفلوانزا شیوع بالایی در بین طیور روستایی دارند. افزایش سطح آگاهی روستاییان و اجرای برنامه های کنترلی مناسب از جمله پایش مستمر در طیور بومی و واکسیناسیون باید مد نظر قرار گیرد.