رابطه سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی با میزان استفاده از شبکه های اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی مقطع چهارم شهرستان بهشهر

با توجه به گسترش روزافزون استفاده از شبکه های اجتماعی در بین افراد جامعه بخصوص دانش آموزان لذا نیاز به پژوهش در این زمینه از ضروریات می باشد. بنابراین هدف این پژوهش، بررسی رابطه سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی با میزان استفاده از شبکه های اجتماعی در دانش آموزان ابتدایی شهرستان بهشهر می باشد. روش این پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری آن کلیه دانش آموزان ابتدایی شهرستان بهشهر به تعداد 1450 نفر بودند که براساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 306 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، شامل پرسش نامه سازگاری اجتماعی سینها و سنگ، پرسش نامه خودکارآمدی عمومی و پرسش نامه میزان استفاده از شبکه های اجتماعی بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آزمون های همبستگی پیرسون، t مستقل و رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 20 انجام گرفت. یافته ها نشان داد  بین سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی با میزان استفاده از شبکه های اجتماعی در دانشجویان رابطه معکوس و معناداری دارد. همچنین خودکارآمدی با ضریب بتا 567/0- =β بیشترین رابطه را با میزان استفاده از شبکه های اجتماعی دارد. بین سازگاری اجتماعی، خودکارآمدی و استفاده از شبکه های اجتماعی در دانش آموزان برحسب جنسیت تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری اینکه میزان استفاده از شبکه های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی دانش آموزان تاثیر منفی دارد. لذا به مسیولان دانشگاه پیشنهاد می شود که با برنامه ریزی های علمی و منسجم، کارگاه های آموزشی برای والدین و دانش آموزان به منظور معایب استفاده افراطی از شبکه های اجتماعی و همچنین استفاده صحیح از شبکه های اجتماعی برگزار نمایند، تا از این طریق باعث افزایش سازگاری اجتماعی و خودکارآمدی در دانش آموزان شوند.