مقایسه آسایش روان شناختی و کیفیت زندگی در زنان مطلقه و عادی دارای فرزند

آمارهای رسمی ازدواج و طلاق کشور نشان میدهد که ازدواج هر ساله نسبت به سال قبل کاهش و درصد طلاق افزایش یافته است. این پژوهش با هدف تعیین تفاوت آسایش روانشناختی و کیفیت زندگی در زنان مطلقه و عادی دارای فرزند انجام شد. پژوهش توصیفی و از نوع علی-مقایسه ‏ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان مطلقه دارای فرزند تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر تهران- منطقه شرق در سال 1399 بود، که از بین آن‏ها با روش نمونه گیری در دسترس تعداد 50 نفر و از بین زنان متاهل (عادی) دارای فرزند ساکن در منطقه شرق تهران به روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 50 نفر انتخاب شد. ابزارهای پژوهش شامل چک لیست اطلاعات دموگرافیک (فرم محقق ساخته)، پرسشنامه آسایش روانشناختی (ریف، 1980) و پرسشنامه کیفیت زندگی-فرم کوتاه (سازمان بهداشت جهانی، 1996) بود. تحلیل داده‏ها با روش‏ های آمار توصیفی، آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس با SPSS نسخه 26 انجام شد. نتایج نشان داد که زنان مطلقه در مقایسه با زنان عادی کیفیت زندگی، سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و محیطی پایین‏تری داشته‏ اند (05/0>P). هم چنین، نتایج نشان داد که زنان مطلقه نسبت به زنان عادی از استقلال، تسلط محیطی، رشد شخصی، رابطه مثبت با دیگران، هدفمندی در زندگی و آسایش روانشناختی پایین‏تری برخوردار بوده‏اند (05/0>P). با توجه به نتایج این مطالعه لازم است مسیولین بهداشت روان در جامعه نسبت به بهبود کیفیت زندگی و افزایش آسایش روانشناختی زنان مطلقه برنامه هایی را طراحی و اجرا نمایند.