بررسی تاثیر بی تحرکی تحمیلی ناشی از شیوع ویروس کرونا بر ترکیب بدنی و Vo2max نوجوانان

شیوه و همه‌گیری ویروس کرونا در سرتاسر دنیا باعث محدودیت‌های شدید از جمله کاهش فعالیت‌های بدنی شده است، بنابراین هدف از مطالعه حاضر تعیین و بررسی تاثیر یک دوره بی‌تحرکی ناشی از شیوع ویروس کرونا بر ترکیب‌بدنی و حداکثر اکسیژن مصرفی نوجوانان بود.

در این مطالعه نیمه‌تجربی که در سال 1399 انجام شد، 178 نفر نوجوان مرد(با میانگین سن 057/0±85/13 سال) به صورت داوطلبانه شرکت داشتند. شاخص‌هایی مانند؛ قد، وزن، شاخص توده بدن و حداکثر اکسیژن مصرفی در دو بازه زمانی با فاصله 6 ماه به عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون اندازه‌گیری شد. [u1] از آزمون کوپر برای تعیین حداکثر توان هوازی استفاده شد. بعد از جمع‌آوری اطلاعات ابتدا با استفاده از آزمون K-s نرمال ‌بودن داده‌ها محاسبه شد و در ادامه با استفاده از آزمون آماری تی وابسته داده‌های پیش‌آزمون با پس‌آزمون مقایسه شد. برای تجزیه و تحلیل میانگین مقادیر پیش‌آزمون و پس‌آزمون داده‌ها از آزمون تی همبسته استفاده شد.

یافته‌های پژوهش حاضر نشان داد که تغییرات سبک زندگی ناشی از انتشار ویروس کرونا باعث افزایش معنی‌دار شاخص شاخص توده بدن(001/0=p)، وزن(001/0=p) و هم‌چنین کاهش معنی‌دار حداکثر اکسیژن مصرفی(032/0=p) می‌شود که این موضوع ممکن است موجب افزایش خطرات سلامتی مرتبط با افزایش وزن و شاخص توده بدنی شود.

با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان گفت که یک دوره شش ماهه بی‌تحرکی ناشی از شیوع ویروس کرونا موجب تغییر در ترکیب‌بدنی و بنابراین تهدید سلامتی می‌شود.