تحلیل میزان شهرگرایی در شهر سبزوار

شهر گرایی به ‏عنوان مرحله‏ ی ‏نهایی و کیفی زندگی شهری یا نتیجه‏ ی شهرنشینی محسوب می‏شود. شهر گرایی به ‏عنوان سبک جدیدی از زندگی اجتماعی توانسته آثار عمیقی بر رفتار شهروندان ایجاد نماید و این موضوع به یکی از دغدغه های متخصصین شهری تبدیل شده است. پژوهش حاضر باهدف بررسی عوامل موثر بر میزان شهر گرایی شهروندان سبزوار بر آن است تا دریابد که ساکنان بافت مرکزی، جدید و حاشیه شهر سبزوار تا چه میزان پذیرای فرهنگ شهر گرایی شده اند؟ و شهر گرایی چه تاثیری بر نگرش آن ها گذاشته است؟ این پژوهش از نوع توصیفی- تحلیلی بوده که اطلاعات به دو روش کتابخانه‏ای و پیمایشی گردآوری شده و برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون Ttestتک نمونه، اسپیرمن، تحلیل واریانس و فریدمن و برای سنجش میزان شهر گرایی در سه بافت موردمطالعه از مدل VIKOR استفاده شده است. حجم نمونه برای سه بافت 382 نمونه انتخاب شده است. مقدار آلفا برای کل شاخص‏ها برابر با 78/. به دست آمده است. نتایج تحقیق نشان می‏دهد که از 6 شاخص موردبررسی در محدوده‏ ی موردمطالعه، شاخص‏های هویت شهروندی، فردگرایی، بی تفاوتی، تعاملات و عقلانیت رابطه معناداری با میزان شهر گرایی شهروندان شهر سبزوار دارند اما شاخص ازخودبیگانگی رابطه معناداری با شهر گرایی ندارد و نتایج مدل ویکور نشان می‏دهد که میزان شهر گرایی در بافت جدید  بیش‏تر  است و در مراتب بعدی بافت مرکزی و بافت حاشیه قرار می‏گیرند. همچنین آزمون فریدمن نشان می‏دهد که شاخص‏های ازخودبیگانگی، بی ‏تفاوتی، فردگرایی و تعاملات به ترتیب بیش‏ترین تاثیر را در میزان شهر گرایی سه بافت موردمطالعه شهر سبزوار را دارا می‎باشند. بنابراین یافته‏ های تحقیق نشان می‏دهد که شهر سبزوار به لحاظ درجه شهر گرایی در وضعیت مطلوب و مناسبی قرار ندارد.