بررسی پایداری عملکرد دانه ژنوتیپ های سویا (Glycine max L.) از طریق تجزیه GGE بای پلات
گزینش ژنوتیپ های مطلوب با عملکرد و پایداری بالا هدف نهایی اغلب برنامه های اصلاحی سویا است. این تحقیق با هدف بررسی سازگاری و پایداری عملکرد دانه 20 لاین خالص سویا همراه با رقم شاهد ویلیامز (21 ژنوتیپ) طی دو سال زراعی (1395- 1394) در مناطق کرج، مغان و خرم آباد انجام گردید. در مناطق آزمایشی از طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و جهت تعیین سازگاری و پایداری عملکرد از روش تجزیه GGE بای پلات استفاده شد. تجزیه واریانس مرکب بیانگر اثرات معنی دار ژنوتیپ و ژنوتیپ × محیط در سطح احتمال 1 درصد بود. مولفه های اصلی اول و دوم تجزیه GGE بای پلات به ترتیب 47 % و 28 % از واریانس اثر متقابل ژنوتیپ × محیط و ژنوتیپ (G X E + G) را بخود اختصاص دادند براساس معیار بای پلات ژنوتیپ G6 (L12/Williams x Katool) با عملکرد 3514 کیلوگرم در هکتار در کوتاه ترین فاصله از ژنوتیپ ایده آل قرار گرفت و به عنوان مطلوب ترین ژنوتیپ شناخته شد و پس از آن ژنوتیپ G4 (L12/Williams x Katool) با عملکرد 3522 کیلوگرم در هکتار در جایگاه دوم قرار گرفت. در این بررسی همچنین یک محیط کلان مشخص گردید که شامل دو محیط E1 (کرج 1394) و E3 (مغان 1394) بود. همچنین محیط E4 (مغان 1395) نزدیک ترین محیط به محیط ایده آل و از حیث توان تمایز بین ژنوتیپ ها و نمایندگی محیط هدف موثرترین محیط بود و پس از آن از حیث مطلوبیت محیط های E2 (کرج 1395)، E1 (کرج 1394)، E3 (مغان 1394) و E5 (خرم آباد 1394) به ترتیب در رتبه های بعدی قرار گرفتند.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.