بررسی نگرش شهروندان به اثرات خزش شهری (مورد مطالعه: شهر دماوند)

گسترش کالبدی سکونتگاه‏های شهری در چارچوب مفهوم خزش شهری یکی از عوامل اصلی تغییر چشم‏ انداز جغرافیای شهری در جهان معاصر به‏ شمار می‏ آید؛ این پدیده پیامدها و چالش‏های بسیاری برای توسعه پایدار و زیست ‏پذیری نواحی شهری در پی دارد. در اغلب موارد خزش به مفهوم گسترش فیزیکی و رشد کنترل‏ نشده و بی‏برنامه سکونتگاه ‏های شهری در قلمرو فضاهای پیراشهری شناخته می‏شود. هدف این پژوهش، بررسی ادراکات شهروندان از اثرات خزش شهری در دماوند از توابع استان تهران است. در چارچوب روش‏شناسی کمی با رویکرد توصیفی پیمایشی، از 384 نفر به عنوان‏ حجم نمونه با استفاده از یک پرسش‏نامه استاندارد پرسشگری به‏ عمل آمد. آزمون کلموگروف اسمیرنوف برای بررسی وضعیت نرمالیتی داده ها به‏ کار رفت. پس از اطمینان از نرمال‏ بودن داده ‏ها، آزمون تی تک‏ نمونه ‏‏ای برای تجزیه و تحلیل آماری به‏ کار رفت. پایایی هر یک از ابعاد پنجگانه مورد بررسی، با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ بررسی شد. یافته‏ های پژوهش نشان می‏دهد که از دیدگاه شهروندان اثرات منفی خزش شهری در همه ابعاد بررسی‏ شده بالاتر از از حد متوسط است. در این میان، مهم‏ترین اثرات منفی خزش شهری در دماوند از دیدگاه شهروندان عبارت ا‏ند از: "تغییر غیراصولی کاربری زمین‏های کشاورزی"، "افزاش آلودگی هوا"، "افزایش هزینه ‏های احیای طبیعت و حفاظت از محیط زیست"، "اختلال در نظم و امنیت اجتماعی و اقتصادی شهر"، " رشد فیزیکی شهر به طور بی برنامه، خودجوش و کنترل‏نشده". یافته ‏های پژوهش دربردارنده نتایج کاربردی برای نهادهای مرتبط با برنامه ‏ریزی شهری و منطقه ‏ای و همچنین آمایش سرزمین در شهرستان دماوند است.