مدیریت استعداد در اسناد سیاستی جمهوری اسلامی ایران

هدف از این پژوهش واکاوی خط مشی ها، برنامه ها، طرح های جمهوری اسلامی ایران برای مدیریت استعداد در کشور است.

در این پژوهش از روش تحلیل محتوا، جهت بررسی اسنادی استفاده شد. جامعه پژوهش اسناد سیاستی جمهوری اسلامی ایران بوده و20 سند به صورت نمونه هدفمند و در دسترس انتخاب گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات چک لیست و فرم های محقق ساخته بود.

از 20 سند سیاستی، تعداد 14 طبقه اصلی و 187 طبقه فرعی (با فراوانی 1711 مورد) استخراج شد که نهایتا، 14 طبقه اصلی و 77 طبقه فرعی به عنوان سیاست های استنتاجی پیشنهادی معرفی گردید. مهم ترین سیاست های محوری در رابطه با مدیریت استعداد، در حوزه فرهنگ، تسهیلات اعتباری، آموزش، پژوهش، فناوری، روابط بین المللی، توسعه زیر ساخت ها، توانمندسازی، عدالت، تشویق، جذب و استخدام، آزادی، سمن ها و ارزیابی اراوه شده است. سند راهبردی کشور در امور نخبگان جامع ترین سند در یحث مدیریت استعداد و عدالت پر تکرارترین شاخص در میان اسناد می باشد.

عدالت و ثبات اجتماعی، باز طراحی مشاغل، نهادینه سازی کرسی های نظریه پردازی، حمایت های مالی و توجه به تعاملات علمی بین المللی از جمله مهمترین موضوع های مطرح در برنامه های بلند مدت و میان مدت سیاستی بوده است. در تدوین اسناد سیاستی گرایش بیشتر به رویکرد فراگیر در بحث مدیریت استعداد می باشد لذا، در صورتی که سیاست های محوری پیشنهاد شده در سند برنامه هفتم توسعه مورد توجه قرار گیرد برنامه از اعتبار بالایی برخوردار خواهد بود.