ساختارهای بومی روایت در رمان نیمه ی خورشید زرد اثر چیماماندا انگوزی آدیچی

مقاله ی حاضر به بررسی تاثیر و انعکاس فرهنگ بومی قوم ایبوی نیجریه بر زبان وسبک روایت رمان نیمه ی خورشید زرد اثر چیماماندا انگوزی آدیچی می پردازد ونشان می دهد که آدیچی با بهره بردن از ویژگیهای زبان بومی خود موفق به خلق گفتمانی ویژه شده است که در تقابل با گفتمان استعماری و/ یا مرد سالار قرار دارد.  به بیان گایاتری اسپیوک، "خشونت معرفت شناختی" گفتمان استعماری در درازای تاریخ صدای زنان فرودست را خاموش کرده ولی ادبیات پسااستعماری، ازجمله رمان مورد مطالعه در تحقیق حاضر فضایی فراهم می سازد تا این صداها از پس اعصار با به کار گیری استراتژیهای متنی مانند "بازگشت"، شنیده شوند. نظریه ی پسا استعماری اسپیوک مبنی بر "نا-آموزی" نظریه های ارپا محور و تمرکز برویژگیهای فرهنگی زنان جهان سوم چارچوب این مقاله را شکل داده است. فرهنگ و زبان ایبو دراین اثر آدیچی، به عنوان یک نویسنده ی زن نیجریه ای با ریشه ی ایبو، اهمیتی ساختاری داشته است.  کارلا اف سی هالووی استراتژی متنی "بازگشت" در آثار زنان آفریقایی تبار را یکی از استراتژیهای مهمی می داند که برای بازیابی تاریخ گمشده ی زن آفریقایی و بازخوانی لوح نا خوانای این تاریخ به کار می رود. آدیچی در این رمان و با سبک روایت خود بر اهمیت فرهنگ اجدادی و بومی در شکل گیری تصویر زن ایبو از خویشتن و رسیدن به درکی کامل و مثبت از هویت خویش در جامعه ی خشونت زده ی نیجریه در هنگامه ی جنگ داخلی و کشمکشهای قومی تاکید دارد. بررسی رمان فوق الذکر گویای تاثیر عمیق فرهنگ شفاهی و زبان بومی ایبو در شکل گیری ساختارروایی این رمان است.