بررسی تاثیر فلپ هوشمند در ایرفویل نمونه هواپیمای جنگنده

در تحقیق حاضر، بعد از معرفی مفهوم هوشمندسازی و بررسی مدل‌های گوناگون نحوه انجام آن، از تیر یک‌سر‌گیردار جهت هوشمندسازی با استفاده از نرم‌افزار متلب استفاده شده و کد هوشمند ساز بر روی ایرفویل موردنظر اعمال شده است. بعد از فرآیند مدل‌سازی، در هر دو حالت دوبعدی و سه‌بعدی، و در زوایای فلپ متفاوت(0 الی 10 درجه)، فرآیند شبکه‌بندی با استفاده از روش جبری H-grid در نرم‌افزار گمبیت انجام شد. جریان از نوع دایم، متلاطم، بی‌در رو، و تراکم‌ناپذیر فرض شده است و الگوریتم حل معادلات فشار مبنا انتخاب شده است. دلیل مطالعه سه‌بعدی در این تحقیق، ایجاد شرایط شبیه‌سازی دقیق‌تر و لحاظ نمودن اثرات سه‌بعدی می‌باشد. علاوه براین به دلیل نحوه خاص اتصال بال به بدنه در قسمت ریشه، مدل‌سازی بال به طور جداگانه، پیچیدگی‌های زیادی را تحمیل می‌کند. هم‌چنین مدل آشفتگی نیز k-ε در نظر گرفته شده است. در این تحقیق بررسی عملکرد فلپ هوشمند، در هر دو حالت نزدیک به زمین و شرایط آزاد صورت پذیرفته است. مقایسه نتایج و مشخصه‌های آیرودینامیکی بال با فلپ هوشمند و بال با فلپ معمولی در نرم‌افزار فلوینت، نشان می‌دهد که ضریب برآ به صورت قابل ملاحظه‌ای(در حدود 16 درصد) افزایش یافته است، اما تغییرات ضریب پسا بسیار ناچیز می‌باشد که در نهایت منجر به بهبود چشم‌گیر نسبت ضریب برآ به پسا(L/D) شده است. هم‌چنین بررسی گرادیان‌های فشار و سرعت در مقاطع مختلف، نشان می‌دهند که فرآیند هوشمند سازی بسیار موفق بوده و در مقایسه با فلپ معمولی توزیع بهتری صورت پذیرفته است.