مقایسه اثر مصرف گلوکز و فروکتوز قبل از فعالیت شدید وامانده ساز بر میزان لاکتات و لاکتات دهیدروژناز خون پسران نوجوان غیر ورزشکار

مصرف کربوهیدرات قبل از فعالیت بدنی، با حفظ گلیکوژن، باعث عملکرد بهتر و آسیب های کمتر عضلانی می شود. هدف این مطالعه مقایسه ی اثر مصرف گلوکز و فروکتوز قبل از فعالیت بدنی بر میزان ‏لاکتات و لاکتات دهیدروژناز پسران نوجوان غیرورزشکار بود.

تحقیق حاضر، کارآزمایی بالینی، با یک گروه تجربی به صورت متقاطع یک سو کور می باشد. جامعه آماری، دانش آموزان پسر (19- 17 سال) شهر زاهدان بود که 10 نفر به صورت هدفمند در دسترس انتخاب شدند. مرحله ی اول، خونگیری پس از 30 دقیقه از مصرف محلول گلوکز (g75 در cc350 آب) انجام شد؛ سپس فعالیت بدنی (دویدن روی تردمیل با شیب 5 درصد و با شدت 82 درصد ضربان قلب بیشینه) صورت گرفت و 5 دقیقه پس از آن، مجددا خونگیری انجام شد. 10 روز بعد، مرحله ی دوم، برای فروکتوز اجرا شد. در هر دو مرحله، سطوح لاکتات و لاکتات دهیدروژناز قبل و بعد از فعالیت بدنی اندازه گیری شد. داده ها با روش تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و t مستقل، با نرم افزار SPSS، نسخه ی 19 آنالیز شدند (05/0P≤).

پس از فعالیت بدنی، متعاقب مصرف گلوکز (001/0˂P) و فروکتوز (001/0˂P)، سطح لاکتات، افزایش یافت و بین سطوح لاکتات، متعاقب مصرف گلوکز و فروکتوز، تفاوتی مشاهده نشد (062/0=P). در سطح لاکتات دهیدروژناز، متعاقب مصرف گلوکز (332/0=P) و فروکتوز (282/0=P)، تفاوتی مشاهده نشد و سطح لاکتات دهیدروژناز، متعاقب مصرف فروکتوز نسبت به مصرف گلوکز، افزایش یافت (32 0/0=P).

بین سطوح لاکتات، پس از فعالیت بدنی، متعاقب مصرف گلوکز و فروکتوز، تفاوتی مشاهده نمی شود؛ ولی مصرف گلوکز نسبت به فروکتوز، قبل از فعالیت بدنی، احتمالا می تواند از بروز آسیب های عضلانی، جلوگیری کند.