اثربخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت بر شدت علائم و ادراک بیماری در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر: یک مطالعه راهنما

 سندرم روده تحریک‌پذیر یک اختلال کنشی دستگاه گوارش است که ازنقطه‌نظر بالینی، با علایمی چون تغییر وضعیت اجابت مزاج، درد و احساس اتساع شکمی تشخیص داده می‌شود و علاوه بر درمان داوریی، نیازمند انحام مداخلات روانشناختی است. هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان روان پویشی کوتاه مدت بر شدت علایم و ادراک بیماری در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک پذیر انجام شد.

 طرح پژوهش از نوع طرح های کاربردی و شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون و پیگیری (سه ماهه) همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلابه سندرم روده تحریک‌پذیر شهر تهران در سال 1399 بود. نمونه این پژوهش شامل 30 نفر از جامعه مذکور است که به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و به‌ صورت تصادفی در دو  گروه آزمایش و شاهد مساوی قرار گرفت. پیش از انجام مداخله، پیش آزمون برگزار شد، پس از آن گروه‌ آزمایش تحت درمان روان پویشی کوتاه مدت در 13 جلسه 90 دقیقه‌ای قرار گرفت اما گروه گواه هیچ‌گونه مداخله‌ای دریافت نکرد. سپس پس آزمون اجرا شد و پس از سه ماه از اجرای پس آزمون، دوره پیگیری انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه شدت علایم سندروم روده تحریک‌پذیر و مقیاس کوتاه شده ادراک بیماری بود. تجزیه‌وتحلیل داده ها توسط نرم‌افزار spss.22 و تحلیل کوواریانس تک متغیره صورت پذیرفت. 

 در گروه آزمایش میانگین (انحراف معیار) شدت علایم از (3/22) 150 در پیش آزمون به (17) 4/124 در پس آزمون و (17) 5/120 در مرحله پیگیری کاهش یافت (001/0>P) و میانگین (انحراف معیار) ادراک بیماری از (5/3) 4/40 در پیش آزمون به (5/3) 4/48 در پس آزمون و (3/3) 7/48 در مرحله پیگیری افزایش یافت (001/0>P) اما در گروه گواه در نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری تفاوتی مشاهده نشد.

نتیجه‌گیری: 

مطالعه نشان داد درمان روان پویشی کوتاه‌مدت موجب کاهش شدت علایم و افزایش ادراک بیماری در بیماران مبتلابه سندروم روده تحریک‌پذیر شد.