ارتباط فتح هرمز و قندهار با جنوب هند در عصر صفوی

در دوران فترت حکومت صفویه، تغییر و تحولات قدرت های منطقه تاثیر بسیاری در تعیین کم وکیف روابط دولت های شیعه مذهب جنوب با این حکومت داشت. شرایط آشفته داخلی ایران در این دوران و درگیری با ترکان عثمانی در غرب و گرفتاری وی با ازبکان در شرق که خراسان را مورد تهدید قرار داده بود، با یک سیاست هوشمندانه و صلح با دولت عباسی شاه عباس توانست بر مشکلات فایق آید و هم زمان رابطه مسالمت آمیزی با حکومت بابریان طرح ریزی نکرد. فتح قسطنطنیه در سال 857ق موجب تحول بزرگی در عرصه تجارت بین المللی شد و ترکان با در اختیار گرفتن کامل مسیرهای خشکی بر تجارت شرق دست یافتند و دولت پرتغال به اهمیت جزیره هرمز به عنوان منطقه ای سوق الجیشی برای سیطره بر کل خلیج فارس پی برد و به تسخیر جزیره هرمز برآمدند و توانستند متجاوز از یک قرن در متصرفات خود فرمانروای مطلق باشند تا در دوره شاه عباس در سال 1022ق موفق به بازپس گیری بندر گمبرون و سیطره بر سواحل دریا شد. شاه عباس با روی کار آمدن جهانگیر سعی در بازپس گیری مسالمت آمیز قندهار کرد اما جهانگیر پاسخ به درخواست شاه عباس را موکول به رفع دل مشغولی اش از دکن نمود که در همین احوال شاه عباس از این فرصت برای تسخیر قندهار استفاده نمود. مساله قندهار همواره بین ملوک دکن و دولت صفوی عامل مهم و موثری بود و ایرانیان به دنبال تحقق داعیه خود بر این منطقه بودند.