بررسی اثر شوک درمانی الکتریکی بر میزان افسردگی موش های صحرایی نر آلزایمری

وقوع افسردگی در بیماری آلزایمر بسیار شایع می‌باشد و مکانیسم‌های مختلفی در همراه شدن این دو بیماری با یکدیگر دخیل هستند. شوک درمانی الکتریکی یکی از روش‌های درمانی موثر در درمان افسردگی بوده و ما در مطالعه پیش رو به تاثیرات آن در مدل آزمایشگاهی آلزایمر و افسردگی در حیوانات آزمایشگاهی می‌پردازیم.

برای این منظور تعداد 48 موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه کنترل، افسرده، آلزایمر بدون دریافت شوک درمانی الکتریکی، آلزایمر با دریافت شوک درمانی الکتریکی، آلزایمر و افسرده بدون دریافت شوک درمانی الکتریکی، آلزایمر و افسرده با دریافت شوک درمانی الکتریکی تقسیم شدند. آلزایمر با مدل تزریق داخل بطنی استرپتوزوتوسین و افسردگی با تزریق داخل صفاقی رزرپین ایجاد شد. تست‌های رفتاری در گروه ها صورت گرفت و نهایتا داده‌های آزمون با تست‌های آماری مربوط، مورد مقایسه قرار گرفت.

پارامترهای رفتاری رجحان سوکروز، ماز بعلاوه مرتفع، آزمون جعبه باز در موش‌های درمان شده با روش شوک درمانی الکتریکی، نشان دهنده تاثیر این روش درمانی در تعدیل خلق و خو در موش های مبتلا به آلزایمر و افسردگی می‌باشد.

نتیجه‌گیری: 

به طور کلی تعدیل پارامترهای رفتاری در موش‌های مبتلا به آلزایمر و افسردگی که با روش شوک درمانی الکتریکی درمان شده اند، حاکی از تاثیر درمانی این روش در بهبود وضعیت خلقی این دسته از حیوان ها می‌باشد.