پیش بینی اضطراب رقابتی بر اساس سبک های فرزندپروری و مقایسه آن در گروه های جنسیتی دانشجویان ورزشکار استان تهران

هدف این پژوهش پیش بینی اضطراب رقابتی بر اساس سبک های فرزندپروری و مقایسه آن در گروه های جنسیتی دانشجویان ورزشکار بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی بود. جامعه پژوهش دانشجویان رشته تربیت بدنی استان تهران در سال 1398 بودند که تعداد 225 نفر از آنها با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شد. داده ها با پرسشنامه های اضطراب حالت رقابتی مارتینز و همکاران (1990) و سبک های فرزندپروری ادراک شده بوری (1991) جمع آوری و با روش های ضرایب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیری و تحلیل واریانس یک راهه در نرم افزار SPSS-22 تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که دانشجویان ورزشکار دختر و پسر در ادراک اضطراب رقابتی تفاوت معناداری داشتند، اما در سبک های فرزندپروری تفاوت معناداری نداشتند. همچنین، سبک های مقتدرانه و آسان گیر با اضطراب شناختی رابطه منفی و معنادار و سبک مستبدانه با اضطراب شناختی رابطه مثبت و معنادار داشت. سبک مقتدرانه با اضطراب بدنی رابطه منفی و معنادار و سبک مستبدانه با اضطراب بدنی رابطه مثبت و معنادار داشت، اما سبک آسان گیر با آن رابطه معناداری نداشت. سبک های مقتدرانه و آسان گیر با اعتماد به خود رابطه مثبت و معنادار و سبک مستبدانه با اعتماد به خود رابطه منفی و معنادار داشت. علاوه بر آن، سبک های فرزندپروری به طورمعناداری توانایی پیش بینی اضطراب شناختی و اعتماد به خود دانشجویان ورزشکار را داشتند، اما توانایی پیش بینی اضطراب بدنی آنان را نداشتند. بر اساس نتایج برای کاهش اضطراب رقابتی می توان به والدین به ترتیب استفاده از سبک های فرزندپروری مقتدرانه و آسان گیر و عدم استفاده از سبک فرزندپروری مستبدانه را توصیه کرد.