ارائه مدلی برای افزایش خلاقیت دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر تهران

پژوهش حاضر با هدف ارایه مدلی برای افزایش خلاقیت دانش آموزان متوسطه دوره دوم شهر تهران انجام شد. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا تلفیقی (کیفی و کمی) بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی اعضای هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی استان تهران و در بخش کمی دانش آموزان متوسطه دوره دوم منطقه 4 شهر تهران به تعداد 1649 نفر بودند. نمونه پژوهش در بخش کیفی 50 نفر بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و در بخش کمی 308 نفر بودند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با کمک مرور پیشینه، مصاحبه با خبرگان و پرسشنامه محقق ساخته (21 گویه) جمع آوری که پایایی پرسشنامه با روش آلفای کرونباخ 86/0 بدست آمد. داده ها با روش های آزمون تی تک نمونه ای، تحلیل عاملی اکتشافی و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS و LISREL تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که بر اساس نظرات خبرگان از میان هفت عامل فردی، مدرسه، اجتماعی، محیط فیزیکی، محیط یاددهی- یادگیری، تربیتی و خانوادگی، فقط سه عامل فردی، خانواده و مدرسه بر خلاقیت تاثیرگذار بودند. همچنین، نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که از میان سه عامل مذکور به ترتیب عامل های فردی و مدرسه بر خلاقیت تاثیرگذار بودند و مدل برازش مناسبی داشت. دیگر یافته ها نشان داد که میزان خلاقیت دانش آموزان پایین تر از حد متوسط است. با توجه به یافته ها از طریق بهبود عوامل فردی و مدرسه و شاخص های مرتبط با آنها می توان میزان خلاقیت دانش آموزان متوسطه دوره دوم را افزایش داد.