استفاده از روایی گویی در آموزش معماری

بیان روایی در آموزش مطالب؛ مبتنی بر رعایت تمام عناصر ادبیات روایی و فنون روایت پردازی، یکی از روش های فعال تدریس می باشد. بررسی کاربرد این روش در آموزش کودکان و نوجوانان بحث جدیدی نیست، اما تحقیق در مورد کاربرد روش در شاخه های مختلف آموزش دانشگاهی از قبیل علوم مهندسی، پزشکی و... به تازگی شروع شده است. روایی گویی یکی از پایه های ذهن آدمی برای اندیشیدن در حوزه های مختلف علمی و هنری می باشد. با توجه به نو بودن موضوع پژوهش حاضر، ابتدا مطالعات کتابخانه ای انجام و سپس در جهت اثبات از روش نیمه تجربی استفاده شده است. روش کار مطالعات کتابخانه ای بر اساس مقایسه مابین ساختار داستان و معماری و ارتباط و تاثیرات متقابل آنهاست. همچنین تاثیرات روانشناسانه روایی گویی بر آموزش معماری در دروس مختلف بررسی شده است. در روش نیمه تجربی، دو شیوه تدریس سخنرانی و روایی گویی روی دو گروه 29 نفری از دانشجویان آزمایش شده و پس از آزمون، نتایج به دست آمده با آزمون t مستقل توسط نرم افزار spss مقایسه گردیده است. نتیجه اینکه با استفاده از ماهیت روایت گونه معماری می توان از روایت ها در زمینه حس مکان معماری و طراحی بنا استفاده نمود و از روش روایی گویی در تدریس دروس مختلف معماری بهره جست. این روش ماندگاری مفاهیم و ارزش های اخلاقی معماری را در ذهن دانشجو افزایش می دهد. روش نیمه تجربی تفاوت معنادار در نتایج آزمون دو گروه را نشان داده، به طوری که میانگین نمره کل کسب شده در گروه سخنرانی31/1± 7/11 و در روش روایی گویی     01/1 ±1/14 از 20 می باشد. از این روش در مقیاس وسیع تر و پیشرفته تر، می توان در قصه گویی دیجیتالی، تولید کتاب، فیلم و بازی های رایانه ای برای آموزش دانشگاهی، آشنایی جامعه با معماری و همچنین آمادگی کودکان برای درک مفاهیم معماری استفاده نمود.