ساماندهی فرآیند یادگیری از نظام آموزش از راه دور در رشته معماری

کیفیت آموزشی و سطح یادگیری فراگیران آموزش از راه دور در مقایسه با آموزش حضوری یکی از مسایل مهم و مورد بحث متولیان این نظام به خصوص در رشته های عملی و عملی- نظری مانند معماری  است. وجود دروس متنوع در رشته معماری از دروس نظری صرف گرفته تا دروس کاملا عملی چگونگی بهره گیری از آموزش از راه دور در انتقال تجربیات مدرس به دانشجو را به تامل بیشتر و برنامه ریزی متفاوت می کشاند. داشتن یک مقایسه تطبیقی میان آموزش سنتی و آموزش بر پایه فناوری های ارتباطی می تواند سر آغاز هر گونه تصمیم گیری در خصوص برنامه ریزی و جهت دهی به این مهم باشد که تلاش شده است تا برای نخستین بار مورد سنجش قرار گیرد. در این تحقیق تلاش شده است تا سطح یادگیری دانشجویان رشته معماری تحت آموزش از راه دور و آموزش سنتی مورد مقایسه قرار گیرد. بنابراین برای رسیدن به این هدف تلاش شده است تا دانشجویان یک دوره تحصیلی در هر کلاس درس به انتخاب خود تحت یکی از دو نوع آموزش (سنتی یا از راه دور) ترم تحصیلی خود را سپری نمایند. انتخاب کلاس هایی که مورد آزمون قرار گرفته است از میان دروس تخصصی و براساس سطوح نظر به عمل در ارایه دروس آنها می باشد، که در متن مقاله به تفصیل بیان می گردد. این مقاله به مقایسه سطح یادگیری دانشجویان رشته معماری در نظام حضوری و از راه دور ایران در درس های رشته تحصیلی معماری پرداخته است. این پژوهش یک تحقیق نیمه تجربی است. جامعه آماری آن دانشجویان معماری کاردانی و کارشناسی در سال 87-86 و 86-85 در دانشگاه محقق اردبیل بوده و اطلاعات آن توسط ارزیابی کمی- کیفی دانشجویان در دروس دانشگاهی و مقایسه تطبیقی میزان یادگیری آنها با یکدیگر حاصل شده است.