ارزیابی تغییرات بهره وری کل عوامل تولید برنج در ایران، تحلیلی تجربی بر پایه شاخص فارپریمونت

برنج از گروه محصولات غلات اساسی است که نقش ویژه ای در تغذیه مردم در جامعه دارد. هدف از این مقاله ارزیابی تغییرات بهره وری کل عوامل تولید برنج در ایران با تحلیل تجربی بر پایه شاخص فارپریمونت است. لذا با استفاده از داده های طرح آمارگیری نمونه ای در وزارت جهاد کشاورزی در یک دوره 30 ساله زمانی از 1395-1366و با بهره گیری از روش ناپارامتری و تحلیل تجربی بر پایه شاخص فارپریمونت، بهره وری برنج در دوره مذکور مورد محاسبه قرار گرفته است است.برای محاسبه تغییرات و رشد بهره وری از شاخص مذکور از نرم افزار EXCEL و DPIN استفاده شده است. نتایج محاسبات نشان داد که متوسط تغییرات بهره وری کل تولید برنج ایران برای شاخص فارپریمونت دارای (10 درصد افزایش) است. بررسی های به عمل آمده از تجزیه و تحلیل داده های مذکور و متوسط افزایش تغییرات بهره وری کل در این شاخص، ناشی از افزایش تغییرات تکنولوژیکی بوده است. پس با بکارگیری از تکنولوژی جدید در تمام مراحل کاشت، داشت، برداشت محصول برنج و همچنین با مصرف بهینه نهاده های کشاورزی برای افزایش تولید برنج ، در جهت ارتقای بهره وری این محصول استراتژیک تلاش نمود. لذا برای دستیابی به یک بهره وری پایدار در کشور و کاهش واردات برنج که باعث کاهش خروج ارز از کشور می گردد به عنوان سیاست کار اجرایی پیشنهاد می گردد.