بررسی شیوع واریس پا و برخی عوامل مرتبط با آن در آرایشگران شهرستان گناباد

وضعیت های بدنی حین کار و شرایط شغلی از جمله عوامل خطر مهمی اند که موجب افزایش شیوع واریس می شوند. از جمله این وضعیت ها ایستادن های طولانی مدت و حالت های جسمی خسته کننده اند که در حرفه آرایشگری اجتناب ناپذیرند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط شیوع واریس پا با عوامل شغلی و دموگرافیک در آرایشگران است.

در این مطالعهتوصیفی-همبستگی، 90 نفر از آرایشگران شاغل در شهرستان گناباد در سال 1394 به روش تصادفی بررسی شدند. نمونه ها پس از پرکردن پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، بر اساس معیار CEAP (یافته بالینی، علت شناسی، یافته آناتومیکی، پاتوفیزیولوژی) معاینه شدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های مجذورکای، فیشر و t تست مستقل با استفاده از نرم افزارSPSS ورژن 16 در سطح معناداری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.

از 90 نفر، 45 نفر از واحدهای پژوهش مرد و 45 نفر زن بودند و (8/77 درصد) میانگین ساعت کاری بیشتر از 6 ساعت داشتند. اکثر مردان مورد مطالعه (1/51 درصد) و زنان مورد مطالعه (3/53 درصد) از نظر واریس کل اندام های تحتانی، واریس هر دو اندام داشتند. ارتباط بین وریدهای واریسی پای آرایشگران و تحصیلات (031/0=P)، سابقه کار (043/0=P)، ورزش منظم (012/0=P)، مصرف دخانیات (009/0=P) معنی دار بود.

نتیجه گیری: 

نتایج مطالعه حاضر نشان دهنده شیوع بالای واریس اندام تحتانی آرایشگران است. از آنجا که این اختلال موجب ناراحتی های جسمی و از کارافتادگی فراوانی می شود و می تواند بر کار آرایشگران تاثیر بگذارد، بنابراین کنترل خطر و پیشگیری از این عارضه ضروری به نظر می رسد.