بررسی وضعیت آزمایش های معمول بیماران بستری در بخش داخلی بیمارستان بوعلی تهران در نیمه اول سال 1383

با توجه به عدم وجود مدارک مستدل برای انجام آزمایش های معمول (Routine)، ولی به دلیل دستیابی به اطلاعات پایه در اکثر بیماران بستری در بخش های مختلف بیمارستانی، این روند آزمایش ها صورت می پذیرد. با افزایش آگاهی در مورد هزینه های حفظ سلامتی، بسیاری از محققین سعی می کنند به وسیله تحقیقاتی انجام این آزمایش ها را محدود کنند. این پژوهش با هدف بررسی عملکرد پزشکان براساس یافته های آزمایش های معمول بر روی تشخیص، درمان و مراقبت از بیماران بستری، در بخش داخلی بیمارستان بوعلی تهران، نیمه اول سال 1383 صورت گرفت.
این تحقیق به روش مطالعه داده های موجود بر روی 438 پرونده صورت گرفت. با استخراج تشخیص اولیه، و نهایی و نتیجه آزمایش ها معمول (قند ناشتای پلاسما، فرمول شمارش گلبولی، اوره، کراتینین، سدیم و پتاسیم) پرونده ها در سه دسته زیر طبقه بندی و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند: عملکرد الف: نتایج آزمایش ها در محدوده طبیعی.
عملکرد ب: نتایج طبیعی آزمایش ها، که منجر به تکرار شده ولی در نهایت نتیجه حاصله تغییری در تشخیص اولیه یا مراقبت بعدی از بیماران ایجاد نکرده است.
عملکرد ج: نتایجی از آزمایش ها، که به علت نتیجه غیرعادی منجر به تغییر در تشخیص اولیه یا نحوه مراقبت از بیمار شده است.
از 840 پرونده فقط 438 پرونده (52%) دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند و از این تعداد 327 پرونده (85%) دارای عملکرد الف، 45 پرونده (10%) عملکرد ب و 21 پرونده (5%) عملکرد ج را دارا بودند.
نتیجه گیری و توصیه ها: نتایج این مطالعه نشان داد که برای انتخاب آزمایش های مختلف هنگام بستری کردن بیمار در بیمارستان، ابتدا باید ارزیابی دقیق بالینی صورت گرفته و براساس دیدگاه منطقی پزشک از این ارزیابی، آزمایش های خاصی در جهت شناسایی علت و شدت بیماری صورت گیرد، به طوری که ضمن برآورده کردن دیدگاه های منطقی پزشک، از هزینه های بی مورد جلوگیری شود. در خاتمه توصیه می شود انجام آزمایش قند ناشتا پلاسما، آزمایش های عملکرد کلیه ها و هموگرام به دلیل تاثیر در نگرش نسبت به بیمار، صرف نظر از دیدگاه بالینی، به طور معمول هنگام بستری شدن صورت پذیرد.