اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر نوروزگرایی و سبک زندگی بیماران قلبی- عروقی

نوروزگرایی و برون گرایی ارتباط زیاد و مثبتی با مشکلات روانشناختی مانند اضطراب و افسردگی دارند. از آنجاییکه بیماری های قلبی و عروقی، نیز روان تنی محسوب می شوند که با اصلاح شیوه های زندگی و تغییر رفتارهای پر خطر می توان از شیوع این بیماری کاست، لذا این مطالعه به منظور مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر نوروزگرایی و سبک زندگی بیماران قلبی- عروقی انجام شد.

این مطالعه مقطعی بر روی 30 نفر از بیماران مبتلا به بیماری قلبی عروقی مراجعه کننده به بیمارستان روحانی شهرستان بابل که به طور تصادفی به دو گروه طرحواره درمانی هیجانی و کنترل تقسیم شدند، انجام گردید. پروتکل طرحواره درمانی هیجانی طی 12 جلسه هفتگی، 2 ساعته اجرا شد. با استفاده از پرسشنامه های نوروزگرایی نیو- فرم کوتاه (NEO-FFI) (نمره 60-12) و سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت (HPLPII) (نمره 192-48)، قبل از مداخله، بعد از مداخله و یک ماه بعد، دو گروه ارزیابی و مقایسه شدند.

دو گروه از نظر سن و جنس تفاوت معنی داری با هم نداشتند. میانگین نمره روان نژندی قبل و بعد از مداخله در گروه کنترل به ترتیب 7/31±38/93 و 4/63±37/80 و در گروه طرحواره درمانی هیجانی به ترتیب 6/94±37/73 و 6/75±32/53 شد. میانگین نمره سبک زندگی ارتقاء دهنده در گروه طرحواره درمانی هیجانی قبل و بعد از مداخله به ترتیب 28/25±113/13 و 32/27±138به دست آمد (0/05p<). اجرای طرحواره درمانی هیجانی بر نوروزگرایی (6/95، 0/014 و 0/205) و سبک زندگی (11/67، 0/002 و 0/302)، تاثیر معنی داری داشته و منجر به کاهش نوروزگرایی و ارتقاء سبک زندگی گردید.

نتایج مطالعه نشان داد که طرحواره درمانی هیجانی می تواند یک مداخله اثر بخش در کاهش نوروزگرایی و ارتقاء سبک زندگی در بیماران قلبی- عروقی باشد.