مولفه های پیش بینی کننده کیفیت زندگی بازنشستگان سالمند در شهرستان ارومیه

شرایط خاص دوران بازنشستگی موجب می شود که افراد بازنشسته تحت تاثیر ویژگی های فردی و اجتماعی آن را به عنوان یک حادثه پرتنش زندگی تجربه نمایند. یکی از چالش های مهم در دوره ی بازنشستگی بحث کیفیت زندگی می باشد. لذا هدف از مقاله حاضر تعیین مولفه های پیش بینی کننده کیفیت زندگی در بین بازنشستگان مرد شهر ارومیه بود.

در این مطالعه توصیفی - تحلیلی، 140 مرد بازنشسته ساکن ارومیه به روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در مطالعه حاضر پرسشنامه کیفیت زندگی لیپاد بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS v. 21 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی (میانگین و انحراف معیار، فراوانی و درصد، ضرایب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی چندگانه) در سطح معنی داری (05/0 (p≤ مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

بر اساس نتایج این مطالعه، میانگین و انحراف معیار کل کیفیت زندگی (27/10 ± 21/71) بود. همچنین مدل رگرسیون خطی چندگانه پس رو نشان داد که متغیرهای رضایت از زندگی، وضعیت تاهل، طول بازنشستگی و اختلال خواب 8/28٪ از واریانس کیفیت زندگی را پیش بینی کرده اند. علاوه بر این متغیرهای سن، مدت ازدواج، تعداد فرزند و سطح تحصیلات از مدل رگرسیون حذف شده اند.

با توجه به نتایج مطالعه حاضر و سایر مطالعات مشابه، می توان اظهار داشت که مولفه های منفی در کاهش کیفیت زندگی بازنشستگان باید به دقت شناسایی شوند و سپس سیاست گذاران برای بهبود کیفیت زندگی سالمندان بازنشسته برنامه های مناسب تدوین نمایند. شود