ارائه مدل جهت کاهش جرایم در صنعت بانکداری الکترونیک

امروزه جهان شاهد وقوع جرایم بسیاری در حوزه بانکداری‌الکترونیک می‌باشد. با کمی بررسی در این خصوص نیاز به مدل جامع، تلفیق شده و مطابق با مسایل روز در زمینه امنیت برای بانک‌ ضروری و حیاتی به نظر می‌رسد. این تفکر قدیمی و از کار افتاده که امنیت اطلاعات تنها بواسطه خرید تکنولوژی و ابزارهای فنی حاصل می‌گردد، دیگر مثمر ثمر نمی‌باشد. هدف از انجام این تحقیق ارایه مدل کمی جهت افزایش امنیت در صنعت بانکداری‌الکترونیک می‌باشد. روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و دارای رویکرد آمیخته است. جامعه آماری در مطالعات کیفی شامل خبرگان حوزه بانکداری‌الکترونیک است که 18 نفر و در بخش کمی 123 نفر میباشد. روش نمونه‌گیری در بخش کیفی از گلوله برفی و در بخش کمی از روش تمام شمار استفاده گردیده است. داده‌های کیفی با روش مصاحبه نیمه ساخت یافته تهیه و سپس تحلیل محتوا شدند و داده‌های کمی با روش تحلیل عاملی و بوسیله نرم‌افزار SPSS نسخه 25 و نرم افزار PLS نسخه‌3 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. پرسشنامه طراحی شده دارای 30 سوال است که روایی آن با تحلیل عاملی تاییدی مورد بررسی قرار گرفت. پایایی پرسشنامه با ضریب آلفای کرونباخ اندازه گیری شد که مقدار آن 70/0 برآورد شد که از میزان قابل قبولی برخوردار است. نتایج نشان می‌دهد عوامل موثر بر امنیت اطلاعات در بانکداری‌الکترونیک هفت عامل هستند که عبارتند از: رمز دوم پویا، کارکرد ایزوها، فرهنگ‌سازی، آموزش جامع، تقویت زیر ساخت ها، به روز بودن سیستم و استفاده از متخصص.